Ook de competitie in de derde categorie van genomineerde projecten voor de Nationale SchildersVakprijs is elk jaar weer spannend: de categorie Onderhoudsschilderwerk. Hieruit blijkt het meest de deskundigheid van het grootste deel van de jury: vakbroeders onder elkaar.
Bijvoorbeeld in Den Haag. Daar zijn Mirella Sibbing en haar man Marc Vogel, de directie van Sibbing schilderwerken, wel wat gewend. Niet alleen wonnen ze al eens in deze categorie de Nationale SchildersVakprijs, Mirella was ook een paar jaar lang zelf lid van de jury. Is het dit jaar daarmee al een gelopen race? Zeker niet. Er valt namelijk best het één en ander uit te leggen over dit project, een vrijstaande villa in één van de chicste buurten van de Hofstad (en dat wil wat zeggen). Zoals het bijzondere feit, wat ‘heel Haags is’, volgens Sibbing, dat het huis aan de straatzijde veel meer grandeur heeft dan aan de tuinkant. De twee gevels met al het houtwerk, de genoeglijke serre en al het sierlijke zandsteen lijken inderdaad wel van een ander huis te zijn dan de twee, meer verborgen, andere gevels. Maar daar kan de schilder niets aan doen, natuurlijk. Wel heeft de schilder in dit geval de bewoners kunnen overtuigen dat een ‘gewone’ onderhoudsbeurt moest worden opgeschaald naar een serieuze nulbeurt: alle verf er af en een vierlaags systeem (Allure, van Sigma) helemaal opnieuw opzetten. Marc Vogel gebruikt daarvoor een speciaal voor dit doel aangeschafte krachtige microscoop, waarmee de opdrachtgever zelf kan zien hoe dik het pak verf is dat er in de afgelopen tientallen jaren op zijn woning is beland.
Het is het soort mededeling dat een opdrachtgever niet graag hoort. Met Sibbing is dan ook een strakke prijsafspraak gemaakt. En dat betekent dat het schildersbedrijf moet schipperen tussen ‘alleen maar’ heel goed verduurzamen en beschermen enerzijds en echt heel erg mooi slijpwerk leveren. Op een project van deze ouderdom en omvang is dat bepaald een opgave te noemen.
Ook Ruben van der Kruis, van Van der Kruis Vakschilders, stond geen onbeperkt budget ter beschikking. Maar ondertussen wilden de opdrachtgevers, de bewoners, tevens uitbaters van Wijnhuis Beaugrim in Weert, wél graag een heel mooi stukje schilderwerk. Lees: een extreem bol-glanzende, vette verflaag op het houtwerk van de oude boerderij. Van de Kruis, die voorheen bij zijn vader in het schildersbedrijf werkte en zich pas twee jaar geleden als zelfstandige vestigde, vooral omdat hij vond dat hij in zijn eentje meer vakman kon zijn en nog mooier werk kon maken, nam die uitdaging maar al te graag aan. Ook al omdat hij Beaugrim al langer kende, hij kwam er wel eens een wijntje kopen. Voor deze klus koos hij voor Trimetal producten, de Prestige primer en de 4SO Sillicon, producten waar hij nog niet veel mee gewerkt had. Binnen werkte hij een aantal deuren af in hoogglans, gelukkig met een watergedragen dispersie, want oplosmiddelhoudende verf binnen kan je de prijs kosten, daar is de jury behoorlijk streng in.
De verflaag op het houtwerk buiten ziet er ondertussen bijna overal inderdaad specatculair bol en vet uit. Volgens de regels der kunst heeft Van der Kruis met de kwast gewerkt, en heeft hij heel goed nagedacht over waar de kwaststreken beginnen en eindigen. De juryleden zijn duidelijk enthousiast over dit werk, maar beginnen bij het nader bestuderen toch overal van die kleine, vinnige vraagjes te stellen. Waarom heeft Van der Kruis bepaalde delen niet meegeschilderd? Waarom is er op een ander punt geen gekleurde kit gebruikt? De vragen brengen de jonge schilder gelukkig niet van zijn stuk. Op de meeste vragen heeft hij een antwoord, en: ‘Ik leer hier meteen weer heel veel van,’ is zijn commentaar.
Het derde project is deze categorie is een pachtboerderij in Hummelo, die door schildersbedrijf ’t Kastert van binnen en van buiten onder handen is genomen. Van buiten is dat vooral netjes gebeurd, niet spectaculair en volgens de voorschriften: de boerderij hoort bij een landgoed en dient in de kleuren van het kasteel geschilderd te zijn.
Maar binnen mocht Erwin Jansen, directeur van ’t Kastert en zijn vaste medewerker, zzp’er Eric Vriezen, helemaal los gaan. De boerderij, De Goedenberg, wordt door Han van der Lans en zijn echtgenote Saskia compleet gerestaureerd en geschikt gemaakt voor hun bedrijf, een winkel in kroonluchters. Vooral van der Lans heeft een zwak voor schilderen en zette Jansen ertoe aan om diep te gaan: alle paneeldeuren zijn in drie kleuren geschilderd. Per zijde, want vaak hebben ze aan de andere kant weer een heel andere kleur, die dan overeenkomt met de kleuren van de kamer of de hal die aan die kant ligt. Gelukkig zijn Jansen en Van der Lans het over veel dingen eens, bijvoorbeeld over de ijzeren luikijzers die met een ouderwets systeem binnen uit de kozijnen steken: die horen zwart te zijn, op te vallen en niet weggeschilderd te zijn. Dus: oude verflagen verwijderen en nieuwe zwarte verf aanbrengen. Het is het soort kleine, maar tijdrovende details, zoals er veel meer te vinden zijn op deze grote boerderij.
Foto:
Eric de Vries (links) en Mark van Boxtel lopen het buitenschiulderwerk in Hummelo na
Foto’s: JMS