Een flinke wisseling in bestuursleden voor de Stichting Maatschappelijk Ondernemen, voorheen de ‘identiteitscommissie’ van Fosag. Rob van Dijk, ozp’er te Heemstede, wordt voorzitter van het bestuur, dat verder uit Rob Smeets, Peter Schults, Jan Trimpe en Fons Mok bestaat. Waar staat de stichting voor, wat wil ze?
Uw stichting is ooit opgericht toen Fosag ontstond uit een samenwerking tussen de openbare, de katholieke en de protestantse schildersverenigingen. Daar is nu toch geen behoefte meer aan?
‘Integendeel. Je wordt met maatschappelijk verantwoord ondernemen tegenwoordig om je oren geslagen. Het is overal. En veel meer dan vroeger is het ook een aspect van je bedrijfsvoering dat je regelrecht economisch voordeel of nadeel kan opleveren. Zo veranderde deze stichting van een commissie die een ‘aandacht’, een spiritueel moment, organiseerde tijdens de algemene ledenvergadering in een stichting die schildersbedrijven wil bijstaan bij dat beter omgaan met people, planet, profit.’
Hoezo economisch?
‘Steeds vaker vragen opdrachtgevers naar je maatschappelijke betrokkenheid. De overheid wil honderd procent duurzaam inkopen. Die eis stellen ze dus aan toeleverende bedrijven waaronder schildersbedrijven. Grotere schildersbedrijven worden nu al geconfronteerd met EMVI-eisen: ze moeten in een aanbesteding laten zien dat ze behalve goed werk tegen een goede prijs ook zo milieuvriendelijk mogelijk werken. Ikzelf werk vooral voor particulieren. Daar merk je dat er meer vragen komen over hoe je je afval verwerkt of over de schadelijkheid van producten. Het is belangrijk dat je daar een antwoord op hebt. Dat is goed voor het imago van je bedrijf en voor dat van de branche in zijn geheel.’
U rijdt zelf op een bakfiets?
‘Nou, ook om praktische redenen, hoor! Ik heb ook een bedrijfsbus. Vooral in de binnenstad van Haarlem is parkeren duur en lastig. Daar heb ik de bakfiets voor. Maar ik denk wel dat schilders meer over het vervoer zouden kunnen nadenken. Het is één van de meest vervuilende aspecten van ons werk.’
Mvo is een kwestie van dóen?
‘Ja. Ik ben tenminste zelf vooral een doener. Ik wil er ook als voorzitter voor waken dat we niet verzanden in de vergaderingen en de productie van papier. In de afgelopen periode zijn heel goede dingen ontwikkeld. Zoals een ‘gereedschapskist’ voor bedrijven die met mvo aan de slag willen. De ontwikkeling van handvatten om een eigen gedragscode op te stellen. Of een milieubarometer. Wat je ziet is dat daar betrekkelijk weinig gebruik van wordt gemaakt. Dat zou kunnen zijn omdat schildersbedrijven niet weten dat het bestaat. Daar zouden we wat aan kunnen doen. Maar het kan ook zijn, dat weet ik wel zeker, dat veel schildersbedrijven allang op hun eigen manier met het thema bezig zijn.’
Zoals?
‘Het sponsoren van de plaatselijke voetbalvereniging is ook al maatschappelijk ondernemen. En er zijn ook tal van individuele bedrijven of samenwerkingsverbanden die bijvoorbeeld geld inzamelen voor Afrika, of er zelfs met mensen naar toe gaan om te helpen bij bijvoorbeeld de bouw of het onderhoud van scholen of ziekenhuizen. Er zijn bedrijven die verf opsparen en schenken aan scholen of instellingen in eigen land… tal van initiatieven. Die willen we in ieder geval heel graag gaan verzamelen, zodat we van elkaar kunnen leren meer maatschappelijk te ondernemen.’
Schilders zijn mensenvrienden
‘Nee, niet per se. En ondernemers zijn in de eerste plaats ondernemers. Ze moeten het voordeel ergens van inzien. Daar zijn heel duidelijke voorbeelden van. Vorig jaar organiseerden we een mvo-traject waarbij bedrijven werden begeleid door mensen van adviesbureau Nehem. Via terugkoppeling leerden we van hun bevindingen. Er was een bedrijf dat fikse papierbesparingen had doorgevoerd door verder te digitaliseren. Dat spaart het milieu, maar het bespaarde het bedrijf ook duizenden euro’s. Een ander voorbeeld was het bedrijf dat meer aandacht aan zijn mensen wilden besteden, ze meer zelfstandigheid geven. De ondernemer redeneerde: “waarom moet ik mijn mensen elke dag alles vertellen wat ze moeten doen, kan ik ze niet zelfstandiger en daarmee iedereen gelukkiger maken?” Als het werkt, heb je meer tevreden mensen en een beter bedrijf.’
Een duurzamer bedrijf…
‘Ho, wat betreft duurzaamheid, daar zijn we nog niet uit. We voeren gesprekken met directeur Frank Rohof van Fosag-Noa over of we ‘duurzaam’ en ‘mvo’ niet uit elkaar moeten halen, waarbij Fosag de duurzaamheid oppakt. Lastige gesprekken, want alles is duurzaam, tegenwoordig: arbeidsrelaties, verfsoorten, de manier waarop bedrijven in de maatschappij willen staan… het begrip is moeilijk te bepalen en daarmee de begrenzing.’
Met wat voor budget werkt u eigenlijk?
‘Dit jaar niet erg veel, mede door de bezuinigingen die ook Fosag moet doorvoeren. We ontvangen wel een projectgebonden budget uit het O&O-fonds. Maar, met respect, volgens mij hoeven niet altijd overal dure bureaus voor te worden ingehuurd. We kunnen ook veel zelf. Zoals bij Fosag zelf eens rondkijken of we wel met FSC-papier werken (wat, meen ik, het geval is), of, een ander wild idee: een ruilbeurs opzetten voor tweedehands en overtollige schilderspullen. Of een discussiegroep over mvo op LinkedIn. Dankzij het internet is dat vrij makkelijk te doen. Wij als bestuur gaan een beleidsplan tot 2015 opstellen waarbij die zelfwerkzaamheid voorop zal staan. En ondertussen initiatieven nemen, zoals zo’n oproep om mvo-activiteiten te melden. De wereld zo achterlaten zoals je hem aangetroffen hebt toen je geboren werd, het liefst een beetje beter, dat zouden we toch allemaal moeten nastreven.’