Te groot geworden om al je lopende projecten dagelijks te bezoeken en alle medewerkers persoonlijk te spreken? Introduceer een happiness-meter! Het klinkt misschien zweverig, maar bij Wolters Vastgoedonderhoud hebben ze het echt gedaan. ‘Op het moment dat onze schilders hun uren invullen, geven ze met smileys aan hoe hun week was’, vertelt Angela Timmer, HR-manager van het Deventer bedrijf. Zo krijgen zij en haar collega’s heel snel in beeld bij wie en waar extra aandacht op zijn plaats is.
Want ondanks de groei die Wolters doormaakt – de onderneming ging onlangs in zee met participatiemaatschappij 365 Capital – blijft persoonlijke aandacht een pijler bij het familiebedrijf. Dat dit geen loze kreet is, blijkt wel uit de uitverkiezing tot Beste Leerbedrijf, afgelopen najaar door OnderhoudNL. Het blijkt ook andermaal uit de woorden van Angela Timmer in het recente webinar van de genoemde branchevereniging en Eisma Bouwmedia, uitgever van deze krant. Met Marc Wichman van Insector, dat organisaties in onder meer de schilders- en onderhoudsbranche steunt bij verbetering en vernieuwing, en Matthijs Hamster van Careerwise – expert op het gebied van jongeren en hun werkbehoeften – gaat zij dieper in op het boeien en binden van werknemers. Broodnodig, gezien de relatief geringe instroom maar grote uitstroom (vergrijzing) in de sector.
Opa Wolters op de bakfiets
‘Heel eerlijk: je doet misschien maar wat’, reageert de nuchtere Timmer op de vraag hoe haar werkgever het geschopt heeft tot Beste Leerbedrijf. Maar Wichman grijpt snel in. ‘Dat is natuurlijk niet aan de orde. Ik denk dat jullie bewust nadenken over hoe je onderscheidend kunt zijn.’ De personeelsdame knikt. ‘Dat we beloond zijn met zo’n geweldige prijs, is heel gaaf. Daar gaat wel bijna een eeuw ervaring aan vooraf. Opa Wolters is ooit op zijn bakfiets begonnen met het opleiden van leerlingen. Dat zit sindsdien heel erg in het dna van ons bedrijf. Om te snappen: je moet altijd jonge gasten aantrekken om skills over te brengen en continuïteit te krijgen.’
En vooral ook door heel goed naar die jonge gasten zelf te luisteren. Want dat is cruciaal, weet Hamster, kenner van de generaties Y en Z, geboren tussen pakweg 1985 en 2015. Generaties die eraan gewend zijn dat ‘alles voor hen op maat wordt geleverd en maakbaar is, opgegroeid in het Bol.com- en Netflix-tijdperk. Niet dat je naar hun pijpen moet dansen, maar verdiep je wel in ze. Ga het gesprek aan, doe onderzoek.’ Open deuren wellicht, maar laten we zeggen dat de jongere generaties zich anders dan hun oudere collega’s verhouden tot de oud-Hollandse niet-lullen-maar-poetsen-mentaliteit.
Onderzoek deed Hamster in elk geval volop en de resultaten blijft hij declameren tijdens het webinar. ‘Plezier, als parapluterm voor leuke taken, prettige collega’s en een fijne sfeer, is voor jonge generaties het belangrijkste in hun werk. Gevolgd door ontwikkeling: kan ik groei doormaken, word ik daarin begeleid, ben ik onderweg om een betere prof te worden? En op plek drie: een gevoel van bijdragen, zingeving. Aan de wereld, denk aan duurzaamheid, maar ook zien dat je werk ertoe doet, ergens toe leidt. Dat is heel relevant.’ Plan daarom evaluatiemomenten in, adviseert Wichman. ‘Niet van project naar project vliegen, maar even stilstaan bij hoe het is gegaan. Wat is onze bijdrage geweest, wat kan beter, wat is heel goed gegaan en wat leren we daarvan? Door dat soort vragen te stellen, nemen de betrokkenheid en motivatie toe.’
Paasontbijt
Wolters doet dit al jaren. ‘In het verleden kwam Hans Wolters elke ochtend naar de zaak om met onze vaklieden te spreken over de projecten’, vertelt Timmer. ‘Dan kwam ook aan bod wat goed ging en waar we uit de pas liepen. Dat doet Hans nog steeds, maar hij spreekt niet meer alle vaklieden, want die gaan meteen naar hun projecten toe en worden daar gefaciliteerd.’
Organiseer daarom eens een paasontbijt, dachten ze in Deventer. Eieren eten? Vast en zeker. Maar ook: stickers plakken, rode, gele en groene. Timmer: ‘Allerhande onderwerpen die spelen in ons bedrijf hadden we uitgeschreven op grote vellen. Daar mocht iedereen wat van vinden door een sticker te plakken. Vaklieden vinden het niet altijd prettig zich uit te spreken, te zeggen wat ze plaagt en waar ze trots op zijn. Dit leek ons een laagdrempelige manier om ze toch hun stem te laten horen. Stickers plakken vindt iedereen leuk en sommigen schreven er zelfs een heel verhaal bij.’
Wolters heeft contacten tot in de haarvaten van het opleidingswezen, een uitstekende naam én specialisten die het mooiste restauratie- en decoratiewerk van het land mogen doen. Dat maakt het bedrijf aantrekkelijk, er is een continue toestroom van jongeren. Wichman: ‘Waar je als bedrijf voor staat, hoe je herkend wilt worden: dat moet je in de praktijk waarmaken. Veel bedrijven zijn zich er onvoldoende van bewust hoe ze te boek staan. Maar heb jij het goed geregeld, zijn je mensen gemotiveerd, dan zijn dat allemaal ambassadeurs van je.’ Die op verjaardagen strooien met positieve recensies. Timmer: ‘Bij ons werken ongelofelijk veel kleinzoons, neefjes, nichtjes en vriendjes van.’
Belangrijkste troef
Ook Michel Weerheijm werkt bij Wolters. Hij is misschien wel de belangrijkste troef. ‘Michel is onze leerlingcoördinator met een achtergrond in de jeugdzorg. Hij spreekt de taal van jongeren, weet waar de behoeftes liggen, waar het spaak loopt. Het is natuurlijk best een lastige leeftijd, 16, 17, 18 of 19 jaar. Onze leermeesters kunnen daar ook goed mee overweg, maar de rol van Michel is geweldig. Hij schat jongeren goed in en is ook het eerstelijns contact met leerlingen.’ Hamster: ‘Ik hoor: aansluiten bij de doelgroep, bij het individu. Op maat, dat doet Michel dus bij jullie. Goed werk.’ Timmer: ‘Hoe lastig het soms ook te organiseren is: oprechte aandacht blijft het toverwoord.’
In het webinar is nog veel meer besproken dan in dit verhaal weergegeven. Zoals: wat kunnen bedrijven doen die zich geen ‘Michel’ kunnen veroorloven? Meld je gratis aan op deze pagina en kijk de uitzending meteen terug.