De renovatie van Coopersburg was hoognodig vanwege diverse lekkages. De huurders klopten daarvoor regelmatig aan bij eigenaar woningcorporatie Elkien, die in dit renovatieproject ook opdrachtgever is. Het plan is in ketensamenwerking met Van Wijnen, Hekstra Dakmeesters en Wits Vastgoedonderhoud gemaakt.
‘Wij pakken de hele buitenschil tot aan de dakgoot aan’, vertelt uitvoerder Luan Bijker van Wits Vastgoed. Na de bouwvak is het werk begonnen. De houtrotters- en schildersploegen van met elkaar zo’n zeven man verwachten tot zeker begin december aan het werk te zijn. ‘En anders schalen we op.’
‘Na inspectie kwamen we veel meer houtrot tegen dan we verwachtten. Constructief waren er de nodige gebreken’, vertelt uitvoerder Bijker. Een deel van de dorpels is betimmerd met een kistje van materiaal dat op rockpanel lijkt. De dunne plankjes worden verwijderd. Sommige dorpels zijn nog goed. ‘Ze zijn niet van meranti, maar die laten we wel zitten. Alles wat we vernieuwen, is wel van meranti. We pakken het nu goed aan, zodat we weer jaren vooruit kunnen’, aldus Bijker.
FOTO’S: ALEX J. DE HAAN
Tijdrovend werkje
Het uitfrezen en kappen van de vensterbanken en opstaande kozijnen is een tijdrovend werkje. De gaten zijn soms zo groot dat je met je hand gewoon naar binnen kunt, vertelt teamleider Michiel Anema. Alle aangetaste onderdelen wordt nauwgezet verwijderd en opgevuld met Renovaid epoxy.
Het hoofdgebouw en beide vleugels met elk tien woningen worden in de Wijzonol STD Ultra hoogglans gezet: antiek groen (RAL 9328) en wit (RAL 9001). Het trasraam wordt in zwart (RAL 9005) geverfd. Elke veertien dagen komen Henk Post en Piet de Vries van Koninklijke Van Wijhe Verf in Zwolle langs om de kwaliteit van het verfwerk te beoordelen. Hetzelfde geldt voor de leverancier van de epoxy, Renovaid in Waalwijk. Ruben Keizer kijkt soms wekelijks hoe het werk verloopt.
Met foto’s, vochtpercentages, omtrekspeling en andere criteria doen ze verslag. ‘We hebben nu twee woningen klaar. Tijdens de controle wordt gekeken naar glansgraad, of de fix wel goed is aangebracht en de bakjes voldoende diepte hebben. Als de diepte van de frees minder dan een halve millimeter is, dan houdt de epoxy niet’, verduidelijkt Luan Bijker.
De laatste renovatie van Coopersburg is alweer veertig jaar geleden. De stenen ornamenten op de punt van de voorgevels zijn straks als laatste aan de beurt. De stalen petten worden zwart geverfd, terwijl de ornamenten weer lichtgeel en wit worden gesausd.
Woongenot
Alle 22 woningen, inclusief het hoofdgebouw met regentenkamer in Coopersburg krijgen nieuw, isolerend monumentenglas. De Velux dakramen in het lange dak aan de achterzijde van het gebouw worden vervangen. Het woongenot in de woningen wordt daarmee vergroot. Ook in de ramen boven de deuren komt monumentenglas. Ze worden omgekeerd, zodat de glaslat aan de buitenzijde komt. Met de Renoseal van Bloem Sealants worden de ruiten in de sponning vastgezet. De elastische stoppasta neemt het uiterlijk van stopverf aan, waarmee het monumentale karakter van Coopersburg extra wordt benadrukt.
De woningen in Coopersburg worden van buiten en van binnen opgeknapt, zodat de huurders nog lange tijd op hun stekje kunnen blijven wonen. Aannemer Van Wijnen plaatst onder andere een nieuwe douche, toilet en keuken. Ook de centrale verwarming en mechanische ventilatie worden vervangen. Het meer dan honderd jaar oude, bijzonder vormgegeven wooncomplex vormt ook een uitdaging voor de dakdekkers. Ze krijgen met behoorlijk wat kilgoten, hoekkepers en zinkwerk te maken. Vanwege de vorm van de relatief kleine daken is het een bewerkelijke klus.
Armlastige ouderen
De bijzondere geschiedenis van wooncomplex spreekt de werklieden ook aan. Coopersburg werd rond 1900 gebouwd als tehuis voor armlastige ouderen. Het geld ervoor kwam van de naar Amerika geëmigreerde en uit Akkrum afkomstige Folkert Kuipers. Hij noemde zich later Frank Cooper en bouwde in 1896 het toen grootste warenhuis ter wereld in New York. Met zijn zakelijke activiteiten vergaarde hij een fortuin, waarvan hij onder andere Coopersburg betaalde. De laatste grote renovatie dateert van 1980, het jaar dat woningcorporatie Elkien het wooncomplex van de beherende stichting overnam. De stichting beheerde het kapitaal van naamgever Frank Cooper, maar die pot raakte leeg.
