Gevraagd naar haar achternaam, grijnst Maaike en kiest ze het zekere voor het onzekere: meteen spellen. ‘Want het wordt zo vaak verkeerd geschreven.’ Vrauwdeunt is de naam, van origine Frans. ‘Dat voert terug tot de veertiende eeuw. Ik ben volledig Nederlands.’ Ze kijkt hoe de door haar bewonderde leraar Diego Terroba een zelfportret maakt op een van de muren van het Nimeto. De school is honderd jaar en viert feest.
Voor Maaike zelf is het, een tikje overdreven, ook feest. Zij heeft nog één jaar te gaan en dan rondt ze haar opleiding Specialist Restaureren en Decoreren eindelijk af. Een hersenschudding wierp haar ver terug. ‘Ik was gevallen op mijn kin, hier op het Nimeto’, gaat ze terug naar 2018. ‘Het litteken zit er nog. Mijn herstel zou maximaal drie, vier maanden duren. Maar toen ik weer begon, kreeg ik te veel prikkels. Ik werd echt ziek en viel uit, mijn studiefinanciering stopte.’ Na een jarenlange revalidatie staat ze er weer. ‘Ik heb nog steeds vrij snel hoofdpijn of last van licht en geluid. Maar doordat mijn bril een klein filter heeft, heb ik daar minder last van.’
25 jaar is ze. ‘Ik word wel de oma van de opleiding genoemd’, lacht de Haastrechtse. Haar vooropleiding, vmbo basis, gaf niet direct toegang tot haar huidige niveau 4-studie. ‘Ik ben heel blij dat ik eerst twee jaar niveau 2 schilderen heb gedaan’, zegt ze. ‘Daardoor heb ik kennis van ondergronden, weet ik hoe ik een deur moet lakken, hoe te sauzen. En ik heb er een redelijke materialen- en gereedschapskennis aan overgehouden. Een basis waar ik altijd op kan terugvallen.’
Groen of paars haar
De open sfeer op het Nimeto spreekt haar zeer aan. ‘Je bent hier een persoon en geen nummer. Toen ik voor het eerst op het Nimeto kwam, was ik meteen verkocht. En worden zulke gave dingen gemaakt en tentoongesteld. Ook kan je zijn en doen wat je wilt. Vandaag je haar groen en morgen paars? Doe je ding. Dat is heel verwelkomend.’
Na de hersenschudding stond haar leven stil. Het zag er volgens Maaike naar uit dat ze nooit meer naar school of werk zou kunnen: te veel prikkels. Door goed voor zichzelf te zorgen, redt ze zich. ‘Voor het slapen muziek luisteren, een paracetamolletje. En nooit in de zon op het terras zitten.’
Na een stage op Samos, gaat ze dit najaar naar Engeland. ‘Theaterschilderingen maken, bij decoratiebedrijf Scenic Projects.’ Ondertussen vreet ze de lesstof, over bijvoorbeeld marmertechnieken. ‘Als ik tegen Diego zeg: ik wil wel breche violette maken, heb je tijd? Dan pakken we een moment. Dat is een van de moeilijkste marmertechnieken. Siena-marmeren wil ik ook van hem leren. We hebben een goede klik.’ Ze wil dan ook zijn nieuwe vervolgtraject Decoratie Superieur gaan volgen. Reflecterend: ‘Ik ben na mijn hersenschudding extreem teruggekomen, gegroeid als persoon. Sterker en met veel meer levenslust. Volgend jaar zit ik, inclusief mijn vooropleiding en revalidatieperiode, tien jaar op deze school. Het is mijn thuis geworden.’