Een e-mailadres dat met hello begint (hello@pinkpantherpaints.be) lijkt niet alledaags, maar spreekt wel direct aan. En Pink Panther Paints doet meteen ook een belletje rinkelen, maar zet de toeschouwer toch op het verkeerde been, zal blijken. Met de vragen ’hoe en waarom?’ belandden we bij Jasmine Roemendael (29) in Antwerpen, bedenker en stichter van een concept dat stof tot nadenken geeft en verwondering opwekt.
Om het meteen te noemen, Roemendael heeft de traditionele wapens in de vorm van kwast en penseel terug opgenomen om de strijd aan te binden met het hedendaags knip- en plakwerk waarmee de meeste etalages en het straatbeeld in het algemeen uitpakken. Het getuigt van durf en moed om het oude metier van letterschilder nieuw leven in te blazen. Is het gedrevenheid en talent? En waar komt de technische bagage vandaan?
Graffiti als tussenstap
Of het met de genen is meegegeven, weet Roemendael ook niet. Maar dat het op een onweerstaanbare drang lijkt, ontkent ze niet. “Ik heb altijd graag getekend en buitenwerk vind ik top”, legt ze uit. “Thuiswerk aan de computer is eigenlijk niet mijn ding, tenzij het niet anders kan.”
Na eerst de kunsthumaniora te hebben gedaan, voltooide ze haar artistieke opleiding als grafisch vormgever. Inmiddels had ze al uitvoerig de sfeer van graffiti opgesnoven. “Ik was met dit genre en enkele fervente beoefenaars ervan in contact gekomen en het werken op groot formaat en bovendien in de buitenlucht vond ik geweldig. Ik was bovendien gestoken door afbeeldingen en comics zoals onder meer van de Pink Panther, de Simpsons en dies meer.”
“Dat verklaart ook waarom ik mijn bedrijf de naam Pink Panther Paints gaf. Ook de huizengrote publicitaire murals, vaak half vergaan en nog nauwelijks zichtbaar, die her en der nog terug te vinden zijn in oudere stadsbuurten of industriële omgevingen, boeien mij uitermate.”
Behalve de graffiti-ervaring, voelde ze zich erg aangetrokken door het letterschilderen. “Terwijl je in de context van graffiti vaak met grotere te beschilderen oppervlakken te maken krijgt, vereist het letterschilderen een andere benadering en aangepaste werkwijze. Ook dat vergt kennis en ervaring”, weet ze.
Letterschilderen
Om de knepen van het vak te leren, toog ze naar Parijs waar ze zich had ingeschreven voor een opleiding bij de Amerikaanse specialist Mike Myer, die wereldwijd voor het betrokken métier een lans breekt. “Om letters aan te brengen zoals weleer kan men een beroep doen op sjablonen of op voorhand uitgetekende modellen. Maar ik ontwierp mijn eigen lettertypes of paste ze aan.”
“Want modellen die je kent en beheerst, kun je als het ware in één vloeiende beweging aanbrengen. Mits het juiste penseel en de daartoe bedoelde verf worden gebruikt natuurlijk. Dit laatste zeker als het glas als ondergrond betreft. Geschikte glasverf, met een waaier aan kleuren, is nog steeds verkrijgbaar en waarborgt bovendien een duurzaamheid tot twintig jaar.”
Bij grotere formaten van letters maakt Roemendael gebruik van een maalstok om haar arm te ondersteunen. “Voor meer complexe onderwerpen pas ik de oude, klassieke methode toe door de tekening op ware grootte op stevig papier uit te voeren om daarna het lineaire deel ervan of de contouren van de vlakken door te prikken met een radeerwieltje.
Dit om achteraf, nadat het papier op de bedoelde plaats is aangebracht, deze te bepoederen zodat een zweem van de tekening op de ondergrond zichtbaar wordt bij wijze van karton. Dit systeem betekent een betrouwbare houvast en, mocht er iets fout gaan, vormen verwijderen en herbeginnen is geen probleem. Trouwens, een foutje geeft soms een charmante finishing touch aan het geheel. Toch?”
Auteur: Willi Smeuninx