Frank en Luke Pol zouden het kunnen doen: rechtstreeks leveren aan de verwerkers van hun watergedragen tweecomponentencoatings. Sporadisch doen ze dat ook, maar liefst niet al te vaak. ‘Want als je eenmaal die stap zet, heb je hier dagelijks verwerkers over de vloer’, zegt Frank (35) in de ontvangstruimte van het bedrijfspand in Twello. ‘Dan hebben ze dit nodig voor project zus, dan dat voor project zo. Eén grote afleiding.’ Luke (28): ‘Allemaal ad hoc. Terwijl wij een goed klantenbestand hebben onder groothandels. Daar voelen we ons comfortabel bij en we willen er zeker niet de concurrentie mee aangaan door hun werk over te nemen.’ Frank: ‘Bovendien willen wij de focus blijven houden op ontwikkeling en daar heel sterk in worden.’
Daarmee verklapt hij meteen het geheim van de gestage groei van zijn bedrijf, dat hij – schilderszoon, chemicus en ex-werknemer van AkzoNobel – zes jaar geleden oprichtte. Te allen tijde heel duidelijk kiezen voor de inhoud. Boven alles eigenlijk, zelfs acquisitie. ‘Iedereen opbellen en overal langsgaan werkt niet altijd. Soms is het afwachten, werken, focussen op wat hier op de vloer gebeurt. Dat is nog steeds de strategie.’
Smoesje
Goed voor een gestage omzettoename van tien tot twintig procent per jaar én voor de toetreding van Luke tot de zaak. Vorig voorjaar haakte hij aan. Luke: ‘Ik heb commerciële economie gestudeerd en lang in de vrijetijdssector gewerkt bij recreatiegebied Bussloo.’ Frank: ‘Met een smoesje heb ik hem op een avond hiernaartoe gesleurd: wil je me helpen met de marketing?’ Luke: ‘Dat wilde ik wel. Ik werkte bij een vrij ambtelijke organisatie en voelde drang naar ondernemerschap. Naar vrijheid in keuzes, pionieren.’ Frank, lachend: ‘We zijn natuurlijk allebei opgegroeid met een terpentinelucht in de auto.’
Theo Pol (75), een zeer bekende schilder in Twello en omstreken, is inmiddels gepensioneerd. Toch raakt hij nog weleens een kwastje aan, stilzitten zit niet in ’s mans aard. ‘En hij wipt soms langs om ons te helpen.’ Dat deed hij in de beginjaren van de onderneming een stuk vaker. Frank: ‘Toen ik nog alleen eigenaar was en echt drukke momenten had, sprong hij bij. Maar dat is er allang vanaf. We doen het zelf, staan op eigen benen.’ Luke: ‘We gunnen pa zijn rust, laat hem maar lekker vissen en motorrijden.’
Private label
In zijn eentje aan het roer kreeg Frank het echter niet langer klaargespeeld en daarom is zijn broertje aan boord. Gelijktijdig betrok het bedrijf een extra, naastgelegen pand: de broodnodige extra ruimte voor opslag en nieuwe productie- en afvulmachines, maar nu alweer bijna te klein. Pol Coatings beschikt over een kleine twintig producten voor uiteenlopende toepassingen, opgedeeld in de groepen vloeren en wanden. Het gaat om hoogwaardige coatings die gebruikt worden in de industrie, de landbouw, bij bedrijven, zwembaden, op garagevloeren, maar ook op gevels, balkons en bruggen en in badkamers. Frank: ‘Alles onder private label, dus aan te passen naar de wensen van de klant. Modificeren, varianten maken, daar zijn we heel vrij in.’
Hoewel groothandels veruit de grootste klantengroep zijn van de broers, zien zij er een uitdaging in de huisschilder meer met 2K-verven te laten werken. ‘Als jij een vochtige ruimte met een tweecomponentensysteem behandelt in plaats van met een 1K-badkamerverf, levert dat je ontzettend veel voordelen op in hygiëne en levensduur’, stelt Frank.
Daarom willen ze de drempel voor schilders zoals hun vader verlagen. ‘Het zo eenvoudig mogelijk maken om component A en B te mengen. Een beetje schilder heeft altijd een houten latje bij zich.’ Luke: ‘Eigenlijk zou elke vakman 2K-producten moeten kunnen verwerken.’ Daarvoor moet wel de open tijd opgerekt, erkent hij. ‘Het blik van veel 2K-verven moet je, na opening, binnen een half uur helemaal leeg maken. Bij ons is dat al twee uur of langer.’ Frank: ‘Ook zijn onze coatings – omdat ze watergedragen zijn – veilig in gebruik en vervoer, de etiketten staan niet vol gevarenlabels. Daardoor is bijvoorbeeld de kans veel kleiner dat de gebruiker een allergische huidreactie krijgt.’
De grens over
De broers ondernemen door en kijken de grens over. ‘De Nederlandse markt is voor ons een beetje verzadigd, Europa moet ons beter leren kennen’, zegt Luke vol bravoure. Ook hopen ze een groter, eigen pand te kunnen betrekken, het liefst in Twello. Frank: ‘En nóg inventievere producten brengen voor heel specifieke eindtoepassingen. Boven alles willen wij die producent blijven die heel erg bezig is met de ontwikkeling van nieuwe producten. Het loont om trouw te blijven aan hetgeen jij voor staat, aan je principes. Dat hebben we de afgelopen jaren bewezen.’