Tanja van Sijp verdient haar geld ten dele met bedrog. ‘Bedriegen is absoluut een onderdeel van mijn vak. Dat het bijvoorbeeld lijkt dat ergens een deur of raam zit, terwijl dat niet zo is: trompe-l’oeil-effect. Of iets dat lijkt op mahonie, maar het in werkelijkheid niet is.’ Zo’n houtimitatie maakte ze in het voormalige Visserijmuseum in Vlaardingen.
Opgegroeid in Deurne en haar opleiding genoten aan het SintLucas in Boxtel, begint Van Sijp midden jaren negentig haar eigen bedrijf. Dan nog Het Instituut voor Restauratie en Decoratie geheten. ‘Zo wilde ik me onderscheiden van dames die vanuit hobby decoratiewerk deden.’ Maar de nogal officieel klinkende naam dekt al een tijdje de lading niet meer. ‘De workshops die ik vanaf 1995 gaf, over bijvoorbeeld verouderings- en afwerkingstechnieken, geef ik niet meer. Althans, geen standaardprogramma, alleen op maat.’
Sinds februari gaat de onderneming van Van Sijp (58) door het leven als Goud. ‘Ik zat te denken: welke kleur vind ik mooi? Turquoise. Maar dat is niet echt een bedrijfsnaam. Terwijl ik een gouden job heb, verguld ben met mijn klanten en van klanten hoor dat ik goud werk lever. Goud staat in mijn ogen ook voor kunst, klassiek, historisch, oud. Kortom: goud omhelst alles.’
Van Sijp houdt zich bezig met zowel interieur- en kleuradvies als restauratie- en decoratiewerk. ‘Die variatie zorgt voor continuïteit in mijn bedrijf.’ Ze werkt veel samen met andere zelfstandigen in de bouw én met schildersbedrijven. ‘Zij bellen mij en ik bel hun. We begrijpen elkaars taal en ik herken ondergronden, kan technisch advies geven. Huisschilderen is de basis, dat heb ik zelf geleerd bij Knaapen in Geldrop. Nu laat ik dat over aan anderen en focus ik me op het specialistische werk.’ Verfgroothandels uit haar woonplaats Schiedam schakelen Van Sijp geregeld in voor advies. Ook scholen, zorgcentra en woningcorporaties weten haar te vinden.
De geboren Venlose hoort nog weleens dat ze een bekende stem heeft. Dat zit zo: in de jaren negentig had ze een rol in het tv-programma van Jan des Bouvrie. Ook bracht ze een boek uit, Verfgeheimen, vol decoratietechnieken en tips. ‘Een praktisch handboek voor mensen die willen decoreren. Het grappige is dat een particulier vaak makkelijker decoreert, omdat hij onbevangen is. Een vakschilder wil alles egaal en recht maken, omdat hij bang is voor bijvoorbeeld zakkers. Maar die aanpak werkt bij decoreren averechts. Je moet zorgen voor regelmatige ongelijkheid, dat is de kunst.’