De vrouw des huizes heeft zojuist opgemerkt dat het duo “niet te hard moet hollen”. ‘Ze hebben veel energie.’ Daarom staat Dylan ook zo in de belangstelling: nog niet eens in het bezit van een rijbewijs, maar al wel een schilder die rustig tachtig uur per week werkt. ‘Mijn bedrijf groeit mokersnel.’ Winston is zijn chauffeur en zelfbenoemd pr-manager. ‘Noem me zijn rechterhand, we kennen elkaar al heel lang.’ Dylan krijgt geregeld meewarige blikken wanneer hem gevraagd wordt hoe het gaat op school. ‘Dan zeg ik: nee, ik heb een schildersbedrijf. Geloven veel mensen niet. Tja, dan niet. Dat interesseert me eerlijk gezegd niet zo.’
FOTO’S: RV
Als brugpieper begon hij op het havo/vwo, stapte over naar de mavo, ging naar het speciaal onderwijs en eindigde op de mavo. School was niet zijn wereld, maar vies van werken is hij nooit geweest. Integendeel. ‘Ik had een bijbaan in een snackbar, werkte in een supermarkt, heb post gesorteerd en ging vaak met mijn vader mee, die vloeren legt en zonweringen en raamdecoraties aanbrengt. Een collega in de snackbar zei op een dag tegen me: “Als ik geen hbo had gedaan, was ik schilder geworden. Dat lijkt me zo’n mooi vak.” Toen dacht ik: ja, dat wil ik ook wel.’
Hij pakte zijn schildersdiploma’s op mbo-niveau 1 en 2 en werkte een tijdje in loondienst. Hij schreef zich in voor niveau 3 én bij de Kamer van Koophandel. ‘Ik hoor vaak dat je op je zeventiende geen volleerd schilder kan zijn. Maar geloof mij: je kunt zeker goed werk leveren. Mijn praktijkleraar zei dat hij het mooi vindt dat ik dit aan het doen ben.’ Is het op zijn leeftijd niet verstandiger veel vlieguren te maken onder de vleugels van een ervaren collega? ‘Ik heb echt een aantal goede leermeesters gehad. Vakkennis leer je zeker ook uit een boek, maar het is vooral praktijkwerk. Alles valt of staat met je motivatie.’
Dylan wil uitsteken boven het gemiddelde. Na een periode vol feestjes, ging tijdens een vakantie op Kaapverdië de knop om. ‘Op aanraden van jongerenwerker Johan uit Soest las ik het boek ‘Rich dad, poor dad’, geschreven door een miljonair.’ Hij doelt op auteur Robert Kiyosaki, die in het genoemde pamflet onder meer het belang van financiële onafhankelijkheid benadrukt. ‘Na het lezen van dat boek dacht ik: wat ben ik in hemelsnaam aan het doen met mijn leven? Ik wilde niet standaard eindigen. Daarom ben ik iets voor mezelf begonnen, iets waaraan ik trots kan ontlenen. Strijden voor klussen. Sinds januari ben ik bezig en het is in korte tijd superdruk geworden. Eigenlijk moet ik jongens gaan aannemen.’
Om die reden loopt hij volgens Winston de hele dag ‘met dat ding aan zijn oor’, doelend op de smartphone. Ook om nieuw werk aan te nemen of bezichtigingen te plannen. Werkdagen tussen 6.30 uur en 21.00 uur zijn geen uitzondering. ‘Thuis een hapje eten, even met mijn ouders praten en dan ’s avonds vaak nog klussen kijken. Een bekende van ons heeft een systeem bedacht waarmee we binnen tien minuten een offerte kunnen opstellen. Dat haalt een last van mijn schouders.’ De twee werken ook op zondag, begintijd 10.00 uur. Rijkelijk laat voor hun doen. ‘Kunnen we zaterdag een biertje drinken.’
Dylan noemt zichzelf gemotiveerd en kwaliteitsgericht. ‘Maar zoals mijn vader altijd zegt: het heeft geen zin om te zeggen dat je perfect bent. Je moet de gunfactor creëren, respectvol zijn, enthousiast en oplossingsgericht. En af en toe wat extra’s doen. Soms neem ik een bosje bloemen mee voor de klant.’ Bart Duijndam, bewoner van de villa in Bilthoven, komt net terug van een potje golf en motiveert zijn keuze voor de jongste schilder van Nederland: ‘Zijn website zag er aardig uit en hij was een stuk goedkoper dan een andere schilder die ik een offerte had laten maken. Bovendien kwam hij serieus over. Ik schatte hem overigens begin twintig. Dylan en Winston zijn nog geen geoliede machine, maar ze zijn goedwillend, aardig én secuur.’
Bekijk een vlog over Dylan op SchildersVAKTV (YouTube)