Hun verhaal zou prima passen in het populaire TROS tv-programma ‘Ik Vertrek’, een serie reportages over Nederlanders, die hun geluk in het buitenland beproeven en daarbij door een cameraploeg worden gevolgd. Sinds juli vorig jaar woont schilder Jeff Westerwoudt, samen met zijn vrouw en hun twee dochters van 9 en 5 jaar, in het Oostenrijkse dorpje Vorderberg.
Daar bouwt hij nu een nieuw bestaan op als schilder onder de bedrijfsnaam Malerbetrieb Jeff Westerwoudt. “Mijn echtgenote heeft hier een mooie baan in de gezondheidszorg gevonden en daarnaast verhuren we in ons woonhuis twee vakantieappartementen, die ik net gereed heb gemaakt.”
Expats
De route die hen naar Karinthië leidde, was best wel bijzonder. Westerwoudt vertelt: “Ik zit vanaf mijn vijftiende jaar in het schildersvak. Mijn vader werkte ook in deze branche en leerde mij al op jonge leeftijd de kneepjes van het vak. Ik zat nog een tijdje op de schildersvakopleiding in Leiden, maar in de schoolbanken voelde ik me niet zo thuis. In de praktijk leer je het snelst. Door veel van m’n vader op te steken en diverse cursussen te volgen, heb ik mezelf als schilder kunnen ontwikkelen. Ook voor stukadoorswerk draai ik mijn hand niet om.”
“Aanvankelijk werkte ik in loondienst bij diverse schildersbedrijven, maar ik kwam er al snel achter dat ik veel liever voor mezelf wilde beginnen. Ik vond het wel lastig hoe ik dat het beste zou kunnen aanpakken. Op mijn 26e kwam ik iemand tegen die mij daarbij wilde helpen. Dat was een jonge kerel uit Nieuw-Zeeland die in de expatbranche werkte. Hij begeleidde me bij de opzet van een eigen bedrijf en zo ging ik als zzp’er onder de bedrijfsnaam ‘Jeff’s Painting Services’ van start.”
“Door die Nieuw-Zeelander kreeg ik veel internationale klanten. Allemaal expats die in het hogere marktsegment zaten. Zo kwamen er onder andere veel mooie historische panden in de binnenstad van Amsterdam, Den Haag en Leiden op mijn pad die geschilderd moesten worden. Dat waren mooie projecten om te doen”, kijkt Westerwoudt terug.
Buitenland
Westerwoudt genoot van zijn werk en het bestaan als zzp’er. Alleen het drukke leven in het dichtbevolkte Nederland en de vele regelgeving gingen hem en zijn vrouw steeds meer tegenstaan. “We kwamen samen tot de conclusie dat we meer toekomst zagen in het buitenland. Omdat de kinderen nog jong waren, wilden we niet te lang wachten met emigreren. We gingen daarom op zoek naar een geschikt land en namen eerst een kijkje in Frankrijk, maar daar viel het ons tegen om een bestaan op te kunnen bouwen”, vertelt hij.
Ze besloten hun huis in Nederland te verkopen en reisden vervolgens op goed geluk met de twee kinderen naar Costa Rica. Ook daar bleek hun toekomst niet te liggen. “In Costa Rica kwamen we tot de conclusie dat we ons toch beter op een EU-land konden richten. Minder ver van familieleden en vrienden en een land dat politiek stabiel is, wogen daarin zwaar mee.”
“Van het ene op het andere moment stapten we toen in Costa Rica op een vliegtuig richting Oostenrijk om ons daar te oriënteren op een nieuw bestaan”, glimlacht Westerwoudt. “Qua natuur, rust en ruimte hadden we meteen een goed gevoel bij dat land.” Ze huurden tijdelijk een appartement en hij ging meteen naar de Oostenrijkse KvK met de vraag of hij in het land zomaar een schildersbedrijf zou mogen starten.
Westerwoudt: “Voor onze kinderen is dit een mooie plek om op te groeien.”
Criteria
Dat bleek tegen te vallen. “Je moet hier afgestudeerd meesterschilder zijn om een eigen bedrijf te mogen beginnen. Of je moet kunnen aantonen dat je zes jaar lang aaneengesloten in de branche werkt. Eerlijk gezegd vind ik dat prima regels. Met zulke criteria heb je veel minder oneerlijke concurrentie in de sector. Ik zie hier bijna alleen maar busjes van meesterschilders rijden. In Nederland is dat niet zo en kan iedereen schilder worden”, zegt Westerwoudt.
Met het nodige papierwerk kon hij de Oostenrijkse KvK laten zien dat hij eerder jarenlang schilder was in Nederland en kreeg hij toestemming een eigen bedrijf te beginnen.
Ondertussen was het gezin verhuisd naar Vorderberg, waar het een ruim pand had gekocht. Sinds juli vorig jaar runt Westerwoudt hier zijn ‘malerbetrieb’. “Ik ben de enige schilder in Vorderberg en in de omringende dorpen, dus diverse ‘locals’ hebben al een beroep op me gedaan”, zegt hij.
“Ik ben druk bezig een klantenkring op te bouwen. Zo wonen hier in de regio veel Nederlanders die ik wil benaderen. Een hotel heeft onlangs een klus aan mij uitbesteed en ik heb een advertentie geplaatst in de regionale krant. De gemeente waarin we wonen, heeft een eigen blad en men heeft mij onlangs geïnterviewd. Dat was mooie reclame, want inmiddels krijg ik nu ook opdrachten in het gemeentehuis en zijn daar ook weer klussen op andere adressen uit voortgekomen. De zaken gaan dus goed.”
Toekomst
De familie Westerwoudt voelt zich al helemaal thuis in Vorderberg. “We wonen hier in een mooie omgeving, leven veel buiten en integreren goed in het dorp. We zitten hier vlakbij het grootste skigebied van Karinthië en je kunt hier ook heerlijk schaatsen in de winter.”
“Voor onze kinderen is dit een mooie plek om op te groeien. Oostenrijk trekt zowel in de zomer als winter veel toeristen en daar springen wij met onze appartementen op in. “We zijn flink in het diepe gesprongen met deze emigratie, maar onze keuze lijkt goed uit te gaan pakken. We zien de toekomst hier vol vertrouwen tegemoet.”
_____________________________________________________________________________________________________________________________
Blokkwasten
Een van de grootste verschillen tussen het schilderen in Nederland en Oostenrijk vindt Jeff Westerwoudt het feit dat in zijn nieuwe thuisland zo’n 90 procent van het buitenschilderwerk met watergedragen verf wordt uitgevoerd. “Wat mij ook opvalt is hoe zuinig ze hier met rollertjes omgaan. In Nederland gooien we zo’n rollertje na een klus vaak weg, hier wordt ie keurig schoongemaakt en hergebruikt. Verder gebruiken ze hier vaak blokkwasten. Ik ben dat niet zo gewend. Ze besnijden er zelfs mee, terwijl wij in Nederland daarvoor juist andere kwasten gebruiken. Ook qua verfmerken is het nog even zoeken. Momenteel gebruik ik veel watergedragen lakken van het Duitse MIPA en latexen van Sto. Beide merken bevallen me prima.”
______________________________________________________________________________________________________________________________
