Museum Het Schildersvak is sfeervol en overzichtelijk ingericht in een deel van de veldschuur naast de woning van Fons Oude Hesselink en is 3,5 bij 7 meter groot. De Twent heeft er bewust voor gekozen om niet teveel attributen tentoon te stellen, omdat de bezoekers dan door de bomen het bos niet meer zien.
Een antieke behangtafel dient in het museum als tafel waaraan de bezoekers kunnen zitten. Aan het plafond hangt een oude schilderjas van hemzelf en de eerste twee houten schildertrapjes die hij ooit gebruikte. Op de binnendeur bracht Oude Hesselink een licht eiken houtimitatie aan en twee wanden werden van een marmerimitatie voorzien.
In het museum zijn onder andere oude verfblikken, krabbers, kwasten, behangwalsen, een antieke brander, puinsteen, brons- en zilververf, vloeibare goudverf en 23,5 karaats bladgoud (uit de jaren zestig), een glasstelling uit de jaren vijftig, oude sjablonen voor het tamponeren en wat vakliteratuur van weleer te zien.
Een pronkstuk is een oude schilderkar die in de eerste helft van de vorige eeuw werd gebruikt en die door Oude Hesselink fraai is gerestaureerd.
Zijn museum is gratis toegankelijk. “De gemiddelde leeftijd van de bezoekers ligt boven de vijftig jaar. Vooral groepen en verenigingen komen graag een kijkje nemen, veelal uit de regio Twente. Uiteraard ontvang ik ook dagjesmensen, toeristen of andere geïnteresseerden. Het liefst verwelkom ik maximaal vijftien mensen per keer, anders heb ik ruimtegebrek. Desgewenst geef ik alle bezoekers nadere tekst en uitleg over mijn collectie”, vertelt Oude Hesselink.
Oude Hesselink toont een oude – door hem gerestaureerde – schilderskar van zijn vroegere bedrijf
Schildersbedrijf
Boerenzoon Oude Hesselink voelde al op jonge leeftijd voor het schildersvak. Na de vakopleiding te hebben voltooid, ging hij bij schildersbedrijf Hofstede in zijn woonplaats Saasveld aan de slag. Na drie jaar maakte hij de overstap naar een handelsmaatschappij in vleesverwerkingsmachines, waar hij het schilderonderhoud van de gebouwen voor zijn rekening nam.
Oude Hesselink werkte hier zeventien jaar. In 1985 besloot de Twentenaar een eigen bedrijf te beginnen vanuit zijn woning in Saasveld: schildersbedrijf A.M. Oude Hesselink.
Zoon Jurian werkte vrijwel vanaf het begin mee, waardoor de onderneming na verloop van tijd een vof werd. Tot aan de eeuwwisseling werkten er drie schilders voor hen. Daarna groeide het bedrijf door naar vijftien werknemers. “De mooiste schilderopdracht die ik ooit uitvoerde was het totale binnen- en buitenschilderwerk van een kasteel: Huis ’t Ross in Laren, met al z’n monumentale en identieke elementen”, blikt Oude Heselink terug.
Hij startte in 2005 nog een tweede bedrijf in het nabijgelegen Weerselo. Deze onderneming, Oude Hesselink Coating, legde zich toe op poedercoaten, stralen van materiaal (ferro) en industrieel natlakken. Hier werkten na verloop van tijd zo’n twintig mensen. Tien jaar geleden besloot Oude Hesselink terug te treden en nam zijn zoon de zaak over.
“Jurian wil liever kleinschaliger opereren om zich te kunnen focussen op waar zijn hart ligt: schilderen. Hij besloot het schildersbedrijf af te slanken naar één vaste werknemer. De andere werkmaatschappij, Oude Hesselink Coating, verkocht hij aan een ondernemer”, vertelt zijn vader. “Z’n schildersbedrijf draait tot op heden prima, aan werk geen gebrek.”
Glas-in-lood ramen
Zelf kreeg Oude Hesselink senior na zijn pensioen meer tijd voor een van zijn hobby’s, het verzamelen van oude schilderattributen. “Ik had als schilder door de decennia heen al een leuke collectie opgebouwd en deze in onze kelder ondergebracht. Niet alleen door eigen acquisitie. Als er schilders met antieke schilderspullen aanklopten bij grossiers met de vraag of die eventueel interesse hadden in deze attributen, verwezen ze hen vaak door naar mij”, vertelt hij.
Oude Hesselink wilde zijn collectie niet laten verstoffen in de kelder en besloot in 2012 om in zijn veldschuur een speciale ruimte van 3,5 bij 7 meter te laten bouwen. Sindsdien staat zijn collectie daar overzichtelijk uitgestald.
Wat opvalt in het museum en zelfs op het aangrenzende, overkapte terras, is het groot aantal historische glas-in-loodramen.
“Sommige daarvan zijn zelfs ruim twee eeuwen oud”, zegt Oude Hesselink. “De meeste glas-in-loodramen die je hier ziet, komen uit inmiddels gesloopte scholen en gebouwen in de regio. Ik krijg ze vaak via-via aangeboden. Kunstwerkjes die anders in de glascontainer waren beland. Dat zou toch zonde zijn? Gelukkig heb ik ze kunnen behouden. Kijk, hier heb je bijvoorbeeld een glas-in-loodraam uit 1925, afkomstig uit de oude kerk in Saasveld die later is gesloopt.”
In het museum zie je veel glas-in-loodramen, die Oude Hesselink uit inmiddels gesloopte scholen en gebouwen in de regio wist te redden
Schoenaker
Het museum herbergt ook enkele gebrandschilderde kunstwerken van beeldend kunstenaar Jan Schoenaker (1923-2017) uit Oldenzaal, die vooral bekend werd als glazenier. Hij realiseerde kerkramen en monumentale kunst in binnen- en buitenland.
Zo werkte hij in de jaren tachtig drie jaar aan vierentwintig ramen in gebrandschilderd glas voor de Sint-Elisabeth van Hongarijekerk in Hamilton (Ontario). Schoenaker beeldde in zijn werk veelal bijbelse en mythologische voorstellingen uit.
Oude Hesselink is een groot bewonderaar en heeft hem goed gekend. “Ik heb hier ook een van Schoenaker zijn allereerste glas-in-loodramen staan, in 1965 gemaakt voor een school in Enschede. Na de sloop van dat pand is dit raam bij mij beland”, zegt hij trots.
“Of ik nog steeds nieuwe attributen voor mijn museum verzamel? Mondjesmaat. Een á twee keer per jaar komt er meestal een interessant voorwerp op mijn pad, die ik dan graag aan mijn expositie toevoeg. Soms kom ik bijvoorbeeld iets tegen op een rommelmarkt of ik wordt door iemand getipt over een interessant object. Het museum is voor mij een prachtige hobby. “Ik heb er plezier in om de jongere generaties op deze wijze iets mee te geven over de historie van het mooie schildersvak.”
Trots is Oude Hesselink op een glas-in-loodraam in zijn collectie van de vermaarde glazenier Jan Schoenaker
Ook op het aan het museum grenzende overkapte terras zijn tal van gebrandschilderde en glas-in-lood-ramen van weleer te bezichtigen