Tot voor kort kwam de vakinformatie voor schilders en schilderondernemers traditioneel uit een beperkt aantal bronnen: scholing, vakhandel, beurzen, vakliteratuur en ‘training-on-the-job’. Tegenwoordig zijn niet zozeer deze bronnen veranderd, eerder de informatiedragers. Het nieuws komt tegenwoordig sneller en via meerdere kanalen tegelijk op je af.
Ten grondslag aan deze ontwikkelingen liggen de digitale mogelijkheden. Wie maakte er tien jaar geleden gebruik van Twitter, Facebook, LinkedIn, blogs, vlogs, Snapchat, Whatsapp om er maar wat te noemen? De online technieken ontwikkelen zich in een dermate hoog tempo dat de stand van de techniek van vandaag over een jaar hopeloos verouderd kan zijn. Denk maar eens aan het ooit zo hippe Hyves. En wie weet sterft, volgens de jeugd, het alweer gedateerde Facebook uit met de komst van Snapchat.
Het is niet eens lang geleden: de informatie over de nieuwe Europese richtlijn om vanaf het jaar 2000 qua binnenschilderwerk over te schakelen naar watergedragen verven, kwam tot ons via de traditionele kanalen zoals vakliteratuur, de werkgeversvereniging en verfproducenten. Dat is nog steeds zo, maar tegenwoordig op een snellere en meer efficiënte manier via websites, nieuwsbrieven. Ook werden tot voor kort, vooral themaconferenties en workshops georganiseerd om alle betrokkenen te informeren. Tegenwoordig zijn dat vaker webinars. Deelnemers kunnen daaraan, al dan niet tegen betaling, online deelnemen en hoeven niet het hele land te doorkruisen om de informatie tot zich te nemen. Ander groot voordeel is dat de informatie na een live-uitzending, achteraf bekeken kan worden.
Tegenwoordig staat spraakmakend nieuws al een uur later, of nog eerder, met foto’s op een website. Denk aan stakingsacties, een spectaculaire opening, introductie of een prijsuitreiking. Sterker nog, wedden dat de naam van de winnaar van de SchildersVakprijs op 1 november enkele seconden na de bekendmaking al door iemand van de aanwezigen is gewhatsapped of getwitterd? Niet in de laatste plaats omdat we allemaal over snelle smartphones beschikken. Het is ook het soort informatie dat snel kan gaan. Het zijn gebeurtenissen die snel mee te delen en te delen zijn. Anders is het gesteld met opinies, die zich soms langzaam vormen bij mensen en bij organisaties.
Als voorbeeld gaan we weer even terug naar die nieuwe wetgeving (in fasen) rond het werken met watergedragen verven. De effecten daarvan hebben we allemaal meegekregen. De watergedragen verven kennen inmiddels meerdere generaties, de kwasten hebben zich er op aangepast, Inspectie SZW bemoeit zich ermee, en, niet onbelangrijk, iedereen heeft daar een mening over. Zo’n ontwikkeling in jaren laat zich niet vangen in korte, snelle berichten. Het gaat hier over een voortdurend proces. In interviews in de media laten onder andere productspecialisten, ondernemers, inspecteurs en gebruikers hun licht schijnen over de ontwikkelingen, kansen en bedreigingen. Vlak daarbij qua informatievoorziening de opleidingen en de beurzen niet uit. Het zijn de plaatsen waar geleerd, gevoeld, geprobeerd, geïnformeerd en bekeken kan worden.
Ook de verfgroothandel en verfproducenten zijn daarbij dankbare informatiebronnen. De daar gebundelde praktijkervaring is voor schilders een bijna onuitputtelijke informatiebron. Daar komen ook vaak de verfbestekken vandaan. En ook zij weten zich gesteund door de snelle online mogelijkheden van vib’s en productinformatie van hun verfproducenten.
Kanttekening hierbij blijft altijd de objectiviteit van de informatie. Verfgroothandel en verfproducent informeren doorgaans merkgebonden. Maar ook de media mag je kritisch onder de loep leggen. Heeft de redactie de vrije keuze gehad om ergens onafhankelijk over te publiceren? Staat boven een ogenschijnlijk redactioneel artikel ‘advertorial’ of ‘publireportage’, al dan niet groot genoeg geschreven, ga er dan vanuit dat het om een betaalde informatie gaat. Dergelijke informatie is dan gestuurd door een fabrikant, wat niet uitsluit dat ook deze inhoud een hoog informatief gehalte kan hebben.
Niet te onderschatte informatiebronnen in de schildersbranche zijn ook het veel gebruikte Facebook en Twitter. Hiermee wisselen schilders en schilderondernemingen veel kennis en informatie uit. En wat te denken van de discussieplatforms, bijvoorbeeld het Forum van Schildersvak.nl en de LinkedIn-groep ‘schilderwerk, onderhoud, innovatie’, een niet te onderschatte informatiebron, zoals in het artikel hieronder valt te lezen. Het is aan de schilder en aan de schilderondernemer om voor zichzelf hier structuur in aan te brengen en de juiste keuzes te maken.
‘Veel informatie uit discussies’
Ja, branche-informatie komt op vele manieren en in vele gedaanten op ondernemers aangevlogen. Alles volgen is onbegonnen werk. Hoe vis je de juiste informatie uit die enorme vijver aan product-, branche-, vak- en ondernemersinfo?
SchildersVakkrant vroeg enkele ondernemers die regelmatig deelnemen aan discussies op de LinkedIn-groep ‘Schilderwerk, Onderhoud, Innovatie’ hoe zij omgaan met de stortvloed aan informatie.
Wim Zee van het gelijknamige Schilderwerken uit Emmeloord is serieus met zijn vak bezig en mengt zich graag in publieke discussies: ‘Ja, uit discussies op LinkedIn haal ik best veel vakinformatie. De weg via Twitter en Facebook kies ik niet omdat het geheel daar nogal snel
rommelig en vervuild wordt met niet ter zake doende informatie. Ik merk dat jongeren daar meer gebruik van maken. Wellicht een leeftijdsverschil.’
De zelfstandig ondernemer wil wel graag op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen en baalt er dan ook van wanneer hij over iets hoort dat al langer bekend is. ‘Het is dus zaak om alert te blijven op relevant nieuws. De productontwikkelingen, zowel paint als non-paint, volgen elkaar in een rap tempo op. Mijn verfgroothandel beschouw ik daarbij als een serieuze informatiebron. Juist bij technisch inhoudelijke vragen is de vakhandel mijn vraagbaak. En natuurlijk de vakbladen en LinkedIn. En anders ga ik zelf op zoek door te googelen. De meeste bedrijven hebben zoveel zendingsdrang dat je de informatie zo te pakken hebt.’ Natuurlijk moet er ook nog gewerkt worden en een dag heeft maar 24 uur. ‘Ik ben elke avond wel even bezig met dit soort dingen. Beurzen bezoek ik dan ook niet. Dat kost me alles bij elkaar teveel tijd.’
Ook Kees Geervliet van C.P.J. Geervliet Schildersbedrijf uit Haarlem mengt zich graag in discussies: ‘Ja, heel leerzaam, en omgekeerd draag ik natuurlijk ook graag mijn steentje bij aan de discussie. Wie weet heeft iemand ook iets aan wat ik aan kennis of aan ideeën inbreng.’ Geervliet verzamelt de meeste informatie online: ‘Hoewel zo’n beurs als de SGA Vakdagen, binnenkort in Gorinchem, vaste prik voor me is. Je doet daar veel informatie op, meestel heel veel en heel snel. Zitten daar zaken bij die voor me van belang zijn, dan zoek ik de avonden daarna verder door veel te googelen.’
Staat zelfstandig ondernemer Geervliet voor de aanschaf van iets groots dan spit hij alle informatie die hij daarover te pakken kan krijgen, helemaal uit. ‘Aanbod, prijzen, acties; ik wil alles weten en ik heb ook het idee dat alles wel te vinden is.’ Op zoek naar suggesties van anderen gebruikt hij soms Twitter om iets te weten te komen of antwoordt hij anderen als ze iets vragen.
‘Ondernemerszaken, zoals de ontwikkelingen over de consequenties van de nieuwe Wet DBA volg ik graag via discussies op bijvoorbeeld LinkedIn. Niet iedereen heeft de wijsheid in pacht, maar uit het geheel van opvattingen kun je je toch een aardig beeld vormen. En vaktechnisch zeker ook. Ik vind het heel belangrijk wat mensen allemaal vertellen over kwasten, verven en over allerlei machines.’ En de vakinformatie uit de vakbladen, vraagt de redactie voorzichtig. ‘Natuurlijk . Die lees ik bij het Sikkens Center waar ik altijd kom. Daarnaast informeert mijn verfgroothandel me overigens prima met de meeste recente veiligheidsinformatiebladen (vib’s) over de effecten van technische aanpassingen in de door mij gebruikte verven. Dat gaat allemaal automatisch. Goed geregeld.’
Foto:
Een fragment van het webinar Hechting van verf. Deelnemers volgens het vanuit huis of kantoor