Lange tijd stond de beeldbepalende ‘vuurtoren’ bij de haven in Lemmer er allesbehalve florissant bij. Onder andere door afbladderende verf was de beeldbepalende staalconstructie geen visitekaartje voor de populaire, toeristische havenplaats. Hoogste tijd voor een grondige schilderbeurt.
De Friese havenstad Lemmer, fraai gelegen aan het IJsselmeer, heeft sinds 1968 geen originele vuurtoren meer. Ten behoeve van ‘De Vuurtoren’, een tv-film in drie delen van regisseur Pieter Verhoeff, verrees in 1994 een 20 meter hoge replica bij de haven. Deze film, gebaseerd op Verhoeff zijn jeugdherinneringen, handelde over een dorp aan het meer en de vuurtoren speelde daarin een centrale rol. De toenmalige gemeente Lemsterland koos – uit kostenoogpunt – destijds niet voor een dicht bouwwerk, maar voor een open staalconstructie en Verhoeff kon daar voor zijn film prima mee uit de voeten. 
Na de afronding van de filmopnamen kreeg de gemeente er als eigenaar een beeldbepalend object bij. De replica (zonder vuurtorenlicht) werd een openbaar toegankelijke uitkijktoren, die een fraaie blik over het IJsselmeer biedt. Sinds de bouw in 1994 werd aan de vuurtoren geen (schilder)onderhoud meer uitgevoerd.
Geen wonder dat het bouwwerk (een lang trappenstelsel voert naar een platform met een koepeltje) er door de jaren heen steeds minder florissant bij kwam te staan. Zo bladderde de verf op diverse plekken van de ondergrond. De eigenaar, gemeente De Fryske Marren, besloot daarom de beurs te trekken voor een grondige schilderbeurt. Het nam Wijzonol Bouwverven in de arm voor het maken van het verftechnisch advies.
Belasting
“Gemeente De Fryske Marren is al jarenlang een van onze opdrachtgevers. Zo kwam ook de Lemster vuurtoren op ons pad”, legt verftechnisch adviseur Piet de Vries van Wijzonol uit. “Deze hoge staalconstructie wordt hier, aan de rand van het IJsselmeer, uiteraard flink belast door de directe ligging aan het water. Zon, wind en neerslag hebben vrij spel. Geen wonder dat de verf na al die jaren afbladdert.”
De toren werd eerst ingesteigerd en omhuld met gaasnet. Domien Silvius Spuit- en Schilderwerk uit Joure kreeg het onderhoudsproject gegund van de gemeente. Eerst werd het (thermisch verzinkt) staalwerk onder hogedruk gereinigd. Daarna gingen de schilders verfkrabben -flexen en -schuren om een egaal oppervlak te krijgen. “Het staalwerk stralen was geen optie. Dan verwijder je immers ook de zinklaag”, zegt De Vries. De schilders brachten op zijn advies twee lagen Wijzopox Unicoat HB aan, een twee componenten, zijdeglanzende high build grond- en dekverf op basis van epoxy. In vier weken tijd werd het schilderproject geklaard.
Verdwalen
De Vries zegt: “Het risico bij een project zoals dit is dat je verdwaalt in de constructie. Je wordt hier als schilder omringd door zóveel staalwerk dat de kans bestaat dat je bij de voorbewerking of afwerking een stukje overslaat, waardoor hier later eventuele schade kan ontstaan. Dat vraagt dus concentratie van de schilders: oftewel check, check, dubbel check.”
Hij heeft de gemeente aangeraden een meerjarig onderhoudsplan te maken voor de vuurtoren. “Dan krijg je niet weer, zoals nu, te maken met achterstallig onderhoud. Op tijd inspecteren en bijwerken, anders heb je er op den duur weer veel extra werk van.” De replica van de Lemster vuurtoren staat er nu weer stralend bij in de originele kleuren, geel met antraciet.
De hoofdfoto van het artikel is genomen door fotograaf Niels de Vries (Sneek).