Daarvoor is het publiekelijk bekend gemaakte voornemen van deze grote ‘opdrachtgevende aannemers’ te serieus.
Onder veel schilders overheerst een soort neerkijken op aannemers. Ik ken veel schildersbedrijven die principieel niet werken voor aannemers, en zeker niet in de nieuwbouw: aannemers zijn schreeuwlelijken met een telefoon en een fax, die iedereen uitknijpen en nergens verstand van hebben, formuleer ik het maar voorzichtig.
Maar onder aannemers heerst een minstens even grote minachting voor onderaannemers, en zeker voor schilders: ze kunnen de handen niet uit de mouwen steken, ze kunnen niet plannen, ze weten niet van opschieten en ze zijn onbetrouwbaar in hun afspraken, om maar een paar mildere uitlatingen op te tekenen.
Nu zijn er onder de schildersbedrijven, klein en groot, best veel, steeds meer, bedrijven die zich willen verbeteren. Zij het individueel, met behulp van bedrijfsadviseurs, zij het (en vaak in combinatie) in groepsverband zoals AF, VvE-keur, WVB, VGO-certificaat, etcetera. Die bedrijven nemen hun eigen processen onder de loep en trachten die te stroomlijnen en te veranderen. En daarbij komen onvermijdelijk ook de relaties met de opdrachtgevers en leveranciers in beeld.
Onder aannemers was tot voor kort weinig beweging op dat gebied. Maar diep en serieus nadenken over de Bouwfraude heeft ook dáár raderen laten rollen. Met het opmerkelijke persbericht als gevolg.
En reken maar dat als de Heijmansen en Bammen van deze wereld zich iets voornemen, het ook echt gaat gebeuren.
Niet dat er nu vanaf morgen nooit meer een te scherpe prijs gevraagd zal
worden, of dat de omstandigheden op de bouwplaats opeens op die van een
Spaans toeristenstrand lijken (eh… slechte vergelijking!), maar ik geloof wel
dat er serieuze pogingen komen om met andere ogen naar selectieprocessen,
overlegstructuren, controlemomenten en procedures gekeken gaat worden.
worden, of dat de omstandigheden op de bouwplaats opeens op die van een
Spaans toeristenstrand lijken (eh… slechte vergelijking!), maar ik geloof wel
dat er serieuze pogingen komen om met andere ogen naar selectieprocessen,
overlegstructuren, controlemomenten en procedures gekeken gaat worden.
En daarmee kan de schildersbranche alleen maar blij zijn.
Daarvoor is het publiekelijk bekend gemaakte voornemen van deze grote ‘opdrachtgevende aannemers’ te serieus.
Onder veel schilders overheerst een soort neerkijken op aannemers. Ik ken veel schildersbedrijven die principieel niet werken voor aannemers, en zeker niet in de nieuwbouw: aannemers zijn schreeuwlelijken met een telefoon en een fax, die iedereen uitknijpen en nergens verstand van hebben, formuleer ik het maar voorzichtig.
Maar onder aannemers heerst een minstens even grote minachting voor onderaannemers, en zeker voor schilders: ze kunnen de handen niet uit de mouwen steken, ze kunnen niet plannen, ze weten niet van opschieten en ze zijn onbetrouwbaar in hun afspraken, om maar een paar mildere uitlatingen op te tekenen.
Nu zijn er onder de schildersbedrijven, klein en groot, best veel, steeds meer, bedrijven die zich willen verbeteren. Zij het individueel, met behulp van bedrijfsadviseurs, zij het (en vaak in combinatie) in groepsverband zoals AF, VvE-keur, WVB, VGO-certificaat, etcetera. Die bedrijven nemen hun eigen processen onder de loep en trachten die te stroomlijnen en te veranderen. En daarbij komen onvermijdelijk ook de relaties met de opdrachtgevers en leveranciers in beeld.
Onder aannemers was tot voor kort weinig beweging op dat gebied. Maar diep en serieus nadenken over de Bouwfraude heeft ook dáár raderen laten rollen. Met het opmerkelijke persbericht als gevolg.
En reken maar dat als de Heijmansen en Bammen van deze wereld zich iets voornemen, het ook echt gaat gebeuren.
Niet dat er nu vanaf morgen nooit meer een te scherpe prijs gevraagd zal
worden, of dat de omstandigheden op de bouwplaats opeens op die van een
Spaans toeristenstrand lijken (eh… slechte vergelijking!), maar ik geloof wel
dat er serieuze pogingen komen om met andere ogen naar selectieprocessen,
overlegstructuren, controlemomenten en procedures gekeken gaat worden.
worden, of dat de omstandigheden op de bouwplaats opeens op die van een
Spaans toeristenstrand lijken (eh… slechte vergelijking!), maar ik geloof wel
dat er serieuze pogingen komen om met andere ogen naar selectieprocessen,
overlegstructuren, controlemomenten en procedures gekeken gaat worden.
En daarmee kan de schildersbranche alleen maar blij zijn.