“Martinverf, goedemorgen.” “Hallo, met Bas. Kunnen jullie voor mij…..maken. Kom ik zo dadelijk halen.” “Haastklusje, Bas?”
“Wat heet. Ik kreeg de opdrachtbon vijf jaar geleden al.”
“Vijf jaar geleden?”
“Vijf jaar geleden?”
“ Ja, ik ben thuis bezig…”
Het kerstdiner bij vrienden werd royaal besprenkeld met heerlijke wijn en tijdens deze vrolijke avond vraag ik aan hun jongste zoon van 15 of hij mij de laatste twee werkdagen van het jaar mee wil helpen met het schilderwerk dat thuis al zo lang op zich laat wachten.
Soms heb je een bijzondere reden nodig om thuis aan de gang te gaan. Ik ga de vmbo-t’er van mijn vrienden het abc van het schildersvak leren. Te beginnen bij de a: afplakken.
Ik wil de overloop, trappenhal en entreehal schilderen. Plafonds en wanden sausen en een lambrisering in een kontrasterende kleur schilderen. Hiervoor moeten alle deurkozijnen en plinten worden afgeplakt. Mooi karweitje voor een jonge schilder-in-spe.
Het is alweer een paar jaar geleden dat ik een leerling onder mijn hoede heb gehad. Ineens weet ik weer waarom. Wat voor mij vanzelfsprekend is, is voor een jonge puber een hels karwei. Voor mijn ogen ontvouwt zich een vrij-worstelpartij tussen man en tape.
Het lukt hem op een gegeven moment om stroken van ongeveer 40 centimeter tape af te scheuren (met z’n tanden!) en recht op het houtwerk aan te brengen.
Hij mag natuurlijk ook texen. Daarin toont hij zich een bescheiden natuurtalent. Het eindresultaat is egaal dekkend, zonder vlekken of klodders en minstens zo belangrijk: de emmer met tex is niet één keer om gestoten.
Goed, meneer zelf zit wel helemaal onder de verf en de restjes plakband, die hij volgens eigen inzicht, tijdelijk op buik en dijen heeft geparkeerd.
Met kunst en vliegwerk en de nodige diplomatie lukt het ons om in twee dagen het schilderwerk af te ronden. Het resultaat is alleszins toonbaar.
Vrijdagavond is alles klaar. Alle troep is opgeruimd en de inrichting is in de oude staat terug gebracht. Ik geef mijn hulp zijn afgesproken zakgeld en het restant vuurwerk dat nog steeds op zolder ligt. Vetcool!
Soms heb je een bijzondere stimulans nodig om thuis aan de gang te gaan want het is niet zo raar dat bij de timmerman thuis alles piept en kraakt, bij de loodgieter het kraantje lekt en bij de schilder hoognodig behangen moet worden: het kost tijd, geld en na een drukke werkweek heb ik echt geen zin om thuis ook nog eens in de rommel te zitten.
Lang leve de Kerstvakantie. Cheers! Op het nieuwe jaar!