Afgelopen vrijdagmiddag ga ik, nog in schilderskleren, mijn hond uitlaten.
Rondje met het hondje. Onder een strakblauwe hemel. Bijna geen wind en een
graadje of 10. Zo’n dag dat je het jammer vindt om binnen te werken. Een man
spreekt mij aan en zegt: “Je kunt nu toch niet buiten werken met dit
weer?”
Ik moet inwendig even lachen maar hij slaat de spijker op zijn kop. Er zijn zoveel mensen die denken dat we nog steeds met lijnolieverf schilderen. Het lijkt wel of het in de genen gebakken zit.
Alkydharsverf
Verf wordt nog steeds verbonden met mooi weer, hogere temperaturen, indringende stank, lange droogtijden en vooral geen vocht. Uit het tijdperk van mijn Rotterdamse overgrootvader. Maar als vanaf de jaren 60 de alkydharsverf de markt verovert en zich steeds verder ontwikkelt, lijkt de collectieve kennis van de nieuwe verfeigenschappen niet te zijn mee gegroeid.
Ergo. Ik kan de ontwikkelingen zelf ook niet altijd even goed volgen. Voordat ik er erg in heb sta ik met een verf te werken die zich zo anders gedraagt dat ik er geïrriteerd van word. Kent u de eerste watergedragen , de eerste High-Solid, de eerste alkydemulsieverven nog? De kosten rijzen soms de pan uit om de schade van een, uit onwetendheid, verkeerd toegepaste verfkeuze te herstellen. Tijd dus voor actie.
Pluim
Vooruitlopend eerst een pluim voor Sikkens: in het voorjaar krijg ik (en als u dat wilt ook) een privé-cursus Rubbol-XD applicatietechniek. Kijk, dat zijn de kerels van Sikkens.
Cursus
Drie weken geleden heb ik mijn collega-columnist Radboud Ewalts gebeld. Radboud is, zo als u weet, gespecialiseerd in verftechnische scholing . Ik vraag hem of er doelgerichte cursussen zijn die de hiaten in verftechnische kennis kunnen bijspijkeren. Met name op het gebied van eigenschappen van bindmiddelen. Nee, tot nu toe eigenlijk niet. Maar de vraag is interessant.
Een week later belt Radboud. Hij is in de materie gedoken en gaandeweg wordt het onderwerp boeiender. Hij heeft een cursus samengesteld en wil hem aan mij presenteren. Mijn kamerscherm en diaprojectortafel komen weer eens van pas. Laptop, beamer en flip-over voor de noodzakelijke schetsen en andere visualisaties neemt hij uiteraard zelf mee.
Wat volgt is een twee uur durend, boeiend verhaal over de samenstelling van verf, de reacties van alkydharsverf met zuurstof, de gevolgen van onjuiste mengverhouding met verharders, de invloed van temperaturen en vocht op het drogingsproces van watergedragen verfsoorten en, in een enkel geval, de functie van de kataysator UV-licht. Plus nog heel wat meer eye-openers.
Met MAVO-4 natuur en scheikunde en de achtergebleven kennis van mijn gezelschilder diploma is de cursus niet alleen een geweldige Aha-belevenis maar bovenal een afrekening met ondertussen vastgeroeste en helaas onjuiste overtuigingen.
De omstandigheden bepalen de verfkeuze. Dan de best mogelijke kwaliteit. Niet andersom.
Helder
Radboud verstaat de kunst om complexe drogingeigenschappen van verfsoorten te presenteren in heldere en begrijpelijke taal.
Als hij weer naar huis is lees ik de samenvatting nog eens door. Het ene na het andere kwartje valt en ineens snap ik waarom je dit soort informatie niet op verfblik of site aantreft. Het is een vak om ogenschijnlijk ingewikkelde theorie helder en eenvoudig te houden.
Het enige wat jammer is dat de cursusleider niet echt de hoofdrolspeler is in de films The Godfather , al zou je, als je zijn foto ziet op zijn homepage er een eed op durven zweren…