Vorige week trof ik op straat de schilder die enkele jaren geleden het huis van mijn ouders opnieuw in de verf had gezet. Hij vertelde me dat ie inmiddels bij een groot vastgoedonderhoudsbedrijf op kantoor werkte. Maar nu zat hij al een tijdje ziek thuis met een ‘bore-out’. Eerlijk gezegd had ik daar nog nooit van gehoord. Ik ken alleen het fenomeen burn-out.
Hij wilde er graag meer over vertellen. Daarom gingen we een kopje koffie drinken in een plaatselijke horecazaak. Ik kreeg van hem uitgelegd dat mensen met een bore-out, zoals hij, vastzitten in hun baan. Door routinematig werk of te weinig werk ontstaat verveling en lamlendigheid.
“Eerst werkte ik altijd met plezier op kantoor, totdat de recessie kwam en onze orderportefeuille enorm slonk. Ons bedrijf kon het hoofd net boven water houden, onder andere door werknemers te ontslaan. Op kantoor kreeg ik het echter te rustig. Daardoor kreeg ik steeds meer last van lusteloosheid en verveling en sleepten mijn werkdagen zich voort. Zo ontstonden bij mij langzaam psychische en fysieke klachten. ‘Waarom ben ik na een dag met relatief weinig arbeid doodmoe als ik thuiskom? Waarom kan ik mij niet meer concentreren en heb ik nergens meer zin in’, vroeg ik mij af. Ook kamp ik met slapeloosheid, spanningsklachten, een gevoel van leegte en een laag zelfbeeld . Via de huisarts ben ik bij een psycholoog beland, die tot de conclusie kwam dat ik een bore-out heb. ”
Aartsluiaard
De schilder vertelde dat het aan de mensen in zijn naaste omgeving en zijn collegae moeilijk is uit te leggen dat hij een bore-out heeft. In een tijd waarin drukte en stress zijn uitgegroeid tot statussymbool, is verveling in feite een taboe. Werk moet leuk zijn, een lange aaneenschakeling van uitdagende ervaringen die leiden tot zelfontplooiing. Wie een saaie baan heeft of weinig te doen heeft op het werk, houdt zijn mond uit angst te worden gezien als klaploper, een aartsluiaard die zichzelf niet kan vermaken. “Mede daarom durf ik het ook niet aan mijn oud-collegae, de schilders, te vertellen. Ze zouden me vierkant uitlachen”, aldus de schilder.
Volgens landelijk onderzoek loopt één op de vijf werknemers het risico op een burn-out, maar over bore-out wordt een stuk minder gesproken. Toch is een bore-out net zo funest voor je gezondheid en je werkplezier. De symptomen zijn nagenoeg hetzelfde. Want wie een burnout heeft, voelt zich uitgeblust en gestresst van te veel werk; wie een bore-out heeft, heeft juist stress van nietsdoen. Beiden voelen zich prikkelbaar, apathisch, lamgeslagen en soms zelfs depressief.
Mensen met een burn-out raken opgebrand omdat ze lange tijd hun grenzen hebben verlegd en daardoor te lang hebben volgehouden in hun effortzone. Ze hebben te veel inspanningen geleverd. Bij een bore-out gebeurt er het omgekeerde en blijf je hangen in je comfortzone omdat je geruime tijd onvoldoende inspanningen hebt moeten leveren. Je hebt te weinig uitdagingen en wordt niet genoeg geprikkeld om je grenzen te verleggen.
De schilder probeert nu met behulp van een hierin gespecialiseerde coach zijn bore-out te overwinnen en op termijn weer terug te keren in het arbeidsproces. Of hij terugkeert bij het vastgoedonderhoudsbedrijf weet hij nog niet. En weer aan de kwast gaan staan is voor hem geen optie. “Dat werk heb ik nu wel gezien. Ik heb een nieuwe prikkel nodig.”
Voor meer informatie over het fenomeen bore-out wees de schilder mij op een boek van Frouke Vermeulen. Zie www.bore-outcoach.be/shop/ en haar site https://www.bore-outcoach.be/bore-out-coach/.