Carriére

 

 

Scholier

Na de MAVO (1974) heb ik zo genoeg van het schoolse keurslijf dat ik besluit een baantje te zoeken. Een jaar House of England (modewinkel) is voldoende om weer snel de schoolbanken op te zoeken.

 

HAVO 4 en 5. Ondergebracht bij de Nuts-Pedagogische Academie op de Hapsburglaan. Met mijn diploma op zak schrijf ik mij in voor de PA. Het onderwijzerschap trekt mij wel.

 

Deze Pedagogische Academie heeft een eigenzinnige kijk op het lesgeven in het lesgeven. De aantrekkingskracht is navenant. De meest kleurrijke types bevolken de school. Zowel leraren als studenten. Na drie maanden losbollen vragen wij aan de lerares didaktiek wanneer wij nu onderwezen gaan worden in het lesgeven. Daar had ze nog niet over nagedacht.

 

Nog voor het eind van het eerste jaar krijg ik de oproep voor militaire dienst. Uitstel is niet mogelijk. Twee maanden voor mijn dienstplicht besluit ik om vast vakantie te nemen. Ze hebben mij op de PA niet eens gemist.

 

Lichting 78-3

Mei 1978. Keurig gekapt verschijn ik op het eerste appél. De sergeantopleiding op de Jan van Schaffelaarkazerne in Ermelo is mijn eerste kennismaking met het Nederlandse leger.

 

De eerste week van ontgroening – een week bivak op de Erneloseheide – is voor deze, door zijn ouders jarenlang meegesleepte kampeerder, een leuk verzetje. De geur van Blenco en walmende diesel nestelen zich als avontuurlijke geur in mijn geheugen.

 

Schuttersputjes graven, wachtlopen, ’s morgens je wassen met ijskoud water vanuit je buitenhelm, bij het ochtendappél brullen van het lachen om een niet na te vertellen flauwe grap. Een mafketel die ’s nachts met een zakmes tussen zijn tanden op everzwijnenjacht gaat.

 

Schietoefeningen op de Harskamp. Met een Uzi op balonnen schieten, het MAG lichtspoormunitie ketst via de grond als schitterend vuurwerk het oneindige in. Met een LAW-raket knallen we een gat in de koepel van een oefentank. Tijdens een oefening worden een maat en ik bijna in tweeën geschoten door een struikelende collega. ’s Avonds kaatst een kogel door ons slaapvertrek. De volgende morgen zie ik een instructeur eerst een fles jenever aan zijn mond zetten voor we gaan schieten.

 

Ik tart het noodlot niet langer en weet mijn soldatencarriére op het Provinciaal Militair Commando N-B om zeep te helpen.

 

Ondernemer

Voorjaar 1979. Dienstplichtig soldaat Burema heeft er weer even genoeg van. Op een vrolijke middag op een terras op het Stratumseind, glas Carlsberg binnen handbereik, aanschouw ik, deels nog in militaire plunje, het opbouwen van een pannenkoekenhuis.

 

De uitvoerder roept naar de overkant: “hé Bas! Zin om mee te werken?”

 

Ik onderga de korste werkinstructie van mijn leven. Dit is een krabber, zo slijp je hem, dit is een pot afbijt en dit is een kwast. Van deze pui hier moet alle vernis eraf. Insmeren, laten inweken, afkrabben en netjes werken. Vrijdag is betaaldag. Tientje per uur. Oké?

 

Dertien jaar en heel veel ervaringen later schrijf ik mij op 1 januari 1992 bij de KvK in als gediplomeerd ondernemer in het schildersbedrijf. Mijn drijfveer: als het zo moet, dan doe ik het liever zelf.

 

Tot op de dag van vandaag heb ik nog geen seconde spijt.