Oude economie
In de oude economie werd alles uitgedrukt in financiële groei. Als je bedrijf, je omzet, je grootte niet groeit, dan doe je iets niet goed. Krimp is slecht. Zo staat het sinds jaar en dag in de economieboekjes. Zo langzamerhand komen we op een punt waarin we beseffen dat financiële groei eindig is. Nog lang niet iedereen ziet dat nu al in, maar het kwartje begint bij steeds meer mensen te vallen. Nu die verfplas. De krimpt, dus dat is slecht. Dat ademt het hele artikel ook uit. Mineur. Typisch oude economie. Terwijl dit gegeven juist een groot compliment aan ons allen is!
Nieuwe economie
In de nieuwe economie kijkt met veel meer naar de toegevoegde waarde, de betekenis. En als je door die bril naar deze kop kijkt, ziet het er ineens heel anders uit. Dan staat er bijvoorbeeld “Door toegenomen kwaliteit van het onderhoud is minder verf nodig”. Met andere worden er is toch groei! Groei in de kennis bij de verfmakers. Groei in kwaliteit bij de schilders. Slimmer onderhoud bij grote opdrachtgevers. Allemaal groei, dus waarde. Veel van grotere waarde dan groei puur alleen in financiële zin. Maar ja, de meeste mensen aan de top van de grote bedrijven hebben de oude boekjes nog gelezen. Krimpt is slecht. Dus al doen we alles beter, toch mineur. Beetje gek natuurlijk.
Krimp
Het slinken van de verfplas is in mijn ogen dus echt een groot compliment aan de onderhoudsbranche. In de hele breedte is de kwaliteit toegenomen, zo ook de kwaliteit van de moderne verfsystemen. En steeds minder verf is ook minder grondstof, minder milieubelasting. Nog meer betekenisvolle winst dus. Het enige nadeel is misschien dat de verffabrikanten qua grootte (personeel, omzet) langzaam moeten mee krimpen, maar hoe erg is dat nu eigenlijk echt? Verf moet een beetje mee kunnen bewegen, waarom de fabrikanten dan niet?