Lachen: pas bij de opname van een schilder van een project geweest. Flinke klus, bepaald geen overschilderbeurt. Hier en daar forse houtrot en niet helemaal zeker wat er nog meer tevoorschijn kan komen. Klusje van een week of twee, drie met twee man. Schilder: ‘Ik kan dit in de loop van oktober komen doen. Tenminste… vorig jaar hebben we te veel werk ingepland en liepen we steeds achter de feiten aan. Mede door het weer. Dit jaar heb ik wat lucht in het schema ingebouwd. Daar past dit werk goed in!’
Winterklaar in RGS
Let wel: begin april was het. Dan begint die schilder zijn planningsmarges al weg te geven. De opdrachtgever was blij, maar is-ie dat in november nog steeds, als de planning niet gehaald is? Wel een goeie van de schilder: winterklaar maken: de ergste schades repareren, kitnaden dichten, neuslatten aanbrengen in de grondverf, en dan in het voorjaar aflakken. In het vastgoedonderhoud weten ze dat winterklaar soms een jaar of drie te rekken. Net op het moment dat de huurders beginnen te denken dat die grondverf de aflak is komt de schilder voor de tweëeneenhalfde laag. Maar dat is RGS, daar is over nagedacht.
Hij komt altijd te laat
Begrijp me wel: ik ben ook een rasoptimist. Daarom kom ik, tot mijn schande, heel vaak te laat op afspraken. Ik reken de tijd die ik er in het beste geval over doe en neem die vaak nog wat krap. En dan hoeft er maar 1 vervelend stoplicht te zijn, 1 vrachtwagen te veel op de rijbaan, 1 onenigheidje met de TomTom en ik mis de afgesproken tijd. Ik begrijp het dus heel goed. En je wilt je klanten niet teleurstellen.
Hand en tand verdedigen
Maar ik zou toch willen suggereren om die marge die je in februari al bedacht had tot minstens juli met hand en tand te verdelen. Kun je daarna altijd nog zien. Werk zat, voorlopig. Dat is het enige dat niet snel veranderlijk zal worden.