De eerste buitenklus

Els is een schat en al twintig jaar een trouwe klant. Maar Els is ook nog van de oude stempel. Sterker nog, bij haar verandert er nooit wat. Een mobiele telefoon kent ze alleen van horen en zien. Een pc of notebook in haar huis? Dat zal er wel nooit van komen. Het enige mobiele dat ze heeft is een fiets en zelfs het antwoordapparaat van haar vaste telefoon heeft ze nog nooit ingesteld. Waarom zou ze ook, een jaar voor haar pensionering.

Els werkt op de salarisadministratie van een grote gemeente en een deel van haar collega’s behoort inmiddels ook tot mijn klandizie en in mijn administratie staat daarom ook een klein sterretje achter haar naam.

Vorig jaar vertelde een van haar collega’s mij bij toeval dat ze al twee jaar op mijn offerte zat te wachten. Ik dacht zelf iets heel anders want op mijn nabellen werd nooit gereageerd. Ineens krijg ik haar wel aan de telefoon. Of ik nog wel interesse had? Jazeker en even later kom ik er achter dat PostNL het niet zo nauw neemt met haar bezorgplicht. Een vaker terugkerend fenomeen en mijn voornaamste reden om offertes én facturen maar als pdf te versturen.

Met de oude offerte op zak ga ik op bezoek en met alleen  haar blik op het bedrag krijg ik meteen de opdracht en beloof haar dat zij de eerste die in 2015 aan de beurt is.

De eerste buitenklus.

Dat was vorige week. Het leek wel herfst. Ik had gelukkig een ruime planning en die anderhalve extra dag werd royaal benut.

Natuurlijk ook door wat extra werk door die twee toegevoegde jaren zonder onderhoud plus anderszins achterstallig onderhoud. De deur van de bijkeuken bijvoorbeeld. De sleutel ervan heeft ze, jaren geleden, ooit eens per ongeluk weggegooid en sindsdien blijft ie hermetisch gesloten. Wel jammer want daarvoor zette ze daar haar fiets en hoefde ze niet achterom.

Vlak voordat ze naar haar werk gaat krijg ik de wel aanwezige sleutels. ‘Schilder die bijkeukendeur maar zo.’ O ja, zeg ik? Ze kijkt me aan en weet genoeg. Vrolijk zwaaiend fietst ze naar haar werk.

Even later ontdek ik een steen achter haar tuinpoort. Door het knullig aangebrachte slotje kan die niet dicht maar daar bedenkt zij haar eigen oplossingen voor. Rolgordijnen en lamellen bedienen om draairamen van binnenuit te openen geef ik na voorzichtige pogingen op want alles zit muurvast. Terwijl ik binnen rondloop zie ik vijfentwintig  jaar oud ‘nieuwbouw’ behang.

Snijders Sleutels & sloten

Inbreken is niet zo mijn ding maar Marcel heeft daar zijn beroep van gemaakt. Met politiekeurmerk want zijn expertise wordt door hen vaak ingeroepen. Twintig minuten na mijn telefoontje is hij ter plekke. Twee minuten later is de bijkeukendeur open.

In een vertraagde reconstructie demonstreert hij nog eens hoe kinderlijk eenvoudig het is om een deur zonder veiligheidsbeslag te openen. Hij heeft een om de cilinder passende massieve buis (of Engelse sleutel) en met twee keer wrikken breekt de cilinder in tweeën.

De inmiddels gehalveerde cilinder vist hij eruit samen met het zwarte meedraaiertje in het slot die de nachtschoot naar binnen draait. Met een kunststof ‘aannemers sleutel’ draait hij de nachtschoot naar binnen en de deur is open. Met een onverholen glimlach zegt hij ‘wij zijn de beste inbrekers.’

Veveo Rain Guard High Gloss

De weersomstandigheden waren ideaal om weer eens nieuwe verf uit te testen. Veveo adverteert er vaak mee. Binnen twee uur regenvast. Met die plotselinge regen- en hagelbuien van begin april een uitgelezen moment.

De verf is behoorlijk stijf, zeker bij lage temperaturen, en je moet hem ver uitstrijken om geen te dikke laagdiktes aan te brengen – gecheckt met natte laagdiktemeter – maar de eerste aandroging is subliem. Nauwelijks zakkers of druipers en een klein buitje laat na twee uur geen sporen na op de toplaag. Voor sommige omstandigheden een aanrader.

Zusex Renovatiecompound

Bij de afsluiting van mijn bezoek aan de Nelf lakfabriek in Friesland (Schildersvakkrant no, 4) geeft directeur Paul Dokter mij twee kokers Zusex Renovatiecompound mee. Als een van de eersten boden zij in de jaren ’70 al een twee componenten epoxy reparatiemiddel aan.

Deze week had ik een goede gelegenheid om de jongste variant daarvan uit te proberen.

Zelfs bij lage nacht temperaturen hardt de compound uitermate goed. Wat de volgende dag opvalt is de prima schuurbaarheid. Het modelleren van bijzondere vormen is wat lastiger maar het afwerken weer veel prettiger.

Als je er toch bent

Noem het service of, als je op geld belust bent, meerwerk. Voor mijn bedrijf is het de beste reclame. De niet sluitende poort bleek na een korte inspectie, een kwartiertje beitelen en herplaatsen van de sluitkom weer uitstekend te functioneren. Els dacht daarvoor nog dat ze een hele nieuwe poort moest aanschaffen.

Het vervangen van de kapotte voordeurlamp is ook zo’n akkefietje waar ze al jaren tegenaan hikt maar een paar minuten later doet ie het weer.

Bij de afronding van het buitenwerk vraag ik of het geen goed idee is om binnen ook wat onderhoud te plegen.

Daar had ze nog nooit over nagedacht maar nu je het zegt…

De eerste binnenklus?

Ik kom er de volgende dag graag voor terug. Het opmeten van alle behang- en schilderwerk doe ik niet graag op het einde van een klus en met een kopje koffie en alle tijd voor het toch wel ingrijpende binnenwerk praat het wat comfortabeler.

Da’s ook wel nodig want na vijfentwintig jaar is ze zo gewend aan haar smoezelige interieur en om daar iets aan te veranderen ziet ze als een berg tegenop.

Het is vooral het gedoe. Een week lang haar huis op z’n kop? Het angstzweet breekt ineens uit. Ik stel haar gerust. Laat mij het doen.

Dat ze daar tot half november over mag dubben vindt ze helemaal niet erg.

Sommige dingen moet je ook niet overhaasten. En zeker niet bij trouwe klanten.