Ik denk niet dat het in andere bedrijfstakken heel veel anders is, hoor. Ik weet nog dat ik als bijbaantje in een fabriek werkte waar tijdens de pauzes tussen de mannen alleen maar grof gegrapt werd en gescholden op de leiding, maar de voorman waar ik naast stond te werken Plato gelezen bleek te hebben en veel kon uitleggen over de economie van het bedrijf.
Maar zoals veel heb je in de schilderssector best wel veel uitersten. Ik denk omdat alle schildersbedrijfjes koninkrijkjes op zichzelf zijn: een directie, een bedrijfscultuur, een groep medewerkers die in de loop der jaren ontstaan is en verder alleen met klanten en leveranciers te maken.
Zo heb je bedrijven die netheid en verzorgdheid niet alleen voor de klanten ophouden maar ook in het eigen bedrijf nastreven: regelmatig overleg, elkaar respecteren, met elkaar communiceren over kansen en bedreigingen van het bedrijf, in sommige gevallen ook delen in de winst, door uitkeringen of boven-cao-beloningen. Daar werken betrokken medewerkers en betrokken bestuurders met elkaar samen. Soms letterlijk, staat de directeur ook op de steiger, maar ook in groter verband, staat het bureauteam in goed contact met de werkvloer.
En je hebt bedrijven waar het er ruiger aan toe gaat. ook dat komt zowel bij kleine als bij grote schildersbedrijven voor. Het al dan niet extreem veel werken met wisselend flexpersoneel, al dan niet ook uit het buitenland draagt vast sterk mee aan ruwe omvangsvormen, maar je kunt daar niet alleen de oorzaak zoeken. Ik kom namelijk bedrijven tegen waar de Poolse schilders prima in de teams functioneren en fijn in het bedrijf meewerken. En ik kom ook in kantines waar de sfeer zo gespannen is dat ik blij ben dat ik niet de projectleider ben die met de mensen in gesprek moet.
Ook bij kleine bedrijven schuiven soms de medewerkers gezellig aan voor het gesprek met die mijnheer van de krant, bij andere bedrijven kijken ze schichtig om en willen ze niet op de foto of de video.
Je krijgt wat je zoekt en je ontmoet wie je bent. Veel mensen zijn prima op hun plek waar ze niet mee hoeven denken over de bedrijfsproblemen/het leven en welzijn van de medewerkers. Zowel de schilder als zijn directeur kunnen zich daar heel wel bij vinden: kameraadschap zoek je maar elders.
Toch denk ik persoonlijk dat het voor iedereen prettiger is om te werken in een bedrijf waar je niet doorlopend elkaar aan het bekritiseren en aan het controleren bent. Waar je niet een hele middag pauzeert omdat je nu eenmaal geen instructies hebt om iets anders te doen, waar je niet de ene telefoonregel na de andere kilometerregistratie aan het invoeren bent.
Voor mensen die in zo’n situatie zitten en het graag anders willen kan ik alleen zeggen: verandering is mogelijk. Je moet het echt willen en er serieus werk van maken. Als directie kun je op zoek gaan naar een extern bedrijf dat je erbij kan helpen. Die zijn er genoeg.