Temidden van de rommel bij mijn opdrachtgevers, beiden werkzaam in de gezondheidszorg, zie ik ook hun vakbladen liggen. Medisch Contact is de uitgave met een oplage van bijna 43.000 exemplaren en een verschijningsfrequentie van 45 keer per jaar, het meest gelezen blad voor artsen. Nieuwsgierig blader ik door een exemplaar en word getroffen door de teneur van veel artikelen: het totale onbegrip over de politieke keuzes voor de Zorg. Het beeld dat op mijn netvlies echoot is die van de Muppet Show.
De vergelijking is niet toevallig. De acterende poppen zijn stuk voor stuk persiflages van herkenbare karakters en blinken uit in goed bedoelde maar magistrale miskleunen. En uiteraard die van de mopperkonten Statler en Waldorf, die vanaf hun balkonloge, elke aflevering met humor en de nodige zelfkennis tot op de grond toe afbranden.
Veel vakbladen zijn te technisch om door een leek begrepen te worden maar mijn belangstelling werd gewekt door de column van de hoofredacteur die meldde dat de jongste blog van Menno Oosterhoff, een kinder- en jeugdpsychiater, in één week tijd 250.000 keer was bekeken. Ik ben uiteraard geen arts maar wel een blogger en werd meteen heel nieuwsgierig.
Menno Oosterhoff
Oosterhoff geeft in zijn blog een slechtnieuwsgesprek weer met de ouders van een ernstig depressieve dochter die uiteindelijk moet worden opgenomen in een kliniek. Een onlangs aangenomen wet zorgt ervoor dat de ouders een eigen bijdrage moeten betalen van 132 Euro per maand. (bijna € 1600 per jaar)
Dat deze wetswijziging wordt verdedigd door Loes Ypma, Tweede Kamerlid voor nota bene de PvdA, met als argument dat ouders flink minder kosten maken voor levensonderhoud als eten en drinken, maakt het des te onbegrijpelijker. Alsof dat een goudmijntje is, stelt Oosterhof. De argumenten van Ypma worden in de blog even effectief als volstrekt uit de lucht gegrepen aan de kaak gesteld.
Dit meest in het oog springende onderwerp blijkt slechts een druppel. Andere artikelen maken gewag van de toenemende macht van de zorgverzekeraars met wie geen enkele discussie mogelijk is maar talloze hulpverleners zoals huisartsen tot administratieve wanhoop brengen. Weer een ander veel beschreven onderwerp is de bijna dictatoriale macht van de Inspectie voor de Gezondheidszorg. (IGz) Medisch Contact haalt een paar dossiers aan waarover in redelijkheid ernstige twijfel kan zijn over het oordeel van IGz maar waartegen kennelijk geen enkele vorm van beroep mogelijk is.
Marijke van Loon
Dan lees ik uitgerekend gisteravond de uitgebreide blog van Marijke over het ministeriele verzoek een lesprogramma te helpen opstellen voor de module kleur voor het VMBO onderwijs.
Gedetailleerd geeft zij de krankjorume eisen weer die op geen enkele manier overeen komen met ook maar een klein beetje gezond verstand. Vier jaar gedegen studie comprimeren in een slechts acht uur durend kennisoverdracht-project op VMBO niveau is vanzelfsprekend een gotspe.
Dat onze overheid een onbetrouwbare partner is wordt al decennia als understatement gezien maar er is kennelijk toch altijd weer die overtreffende trap.
Als ik dit soort nieuwsberichten van alleen al de afgelopen week aan mijn geestesoog laat voorbij trekken blijft een complementair wereldbeeld op mijn netvlies hangen: wij leven niet in een redelijk en rationeel geleid land maar in een Muppet Show!