Ik denk niet dat veel mensen zullen begrijpen waar de kop boven deze blog op slaat. Toch is het gedicht ‘Ballade van de Boer‘, van JWF Werumeus Buning, lang heel bekend geweest in ons land. Met name om de steeds terugkerende zin: ‘En de boer, hij ploegde voort’. Je kunt het gedicht heel christelijk lezen (er komen nogal wat Bijbelse personen en gebeurtenissen in voor), maar meer filosofisch gaat het om het idee dat de gewone man met zijn eerlijke, ambachtelijke werk, gewoon zijn ding blijft doen terwijl de wereld om hem heen verandert, de mensen elkaar naar het leven staan, de emoties hoog oplopen. De gewone man heeft niet veel meer te doen dan zijn leven leven. En eigenlijk, besluit dat gedicht, is het precies daarom dat al die andere dingen gebeuren: opdat de gewone man gewoon kan leven en zijn ding blijft doen.
Wat gaat de schilder merken van die oorlog, zo’n 1500 kilometer verderop? Beetje hogere kosten. Beetje meer werk. Beetje klanten in paniek. Beetje klanten die het niets uitmaakt. Natuurlijk: privé kun je van alles doen en willen. Geld en goederen inzamelen. Mensen opvangen in je huis. Naar demonstraties gaan. Nachtenlang tv-kijken. Op Twitter zetten dat het eigenlijk helemaal geen oorlog is en als het dat toch is dat Poetin in ieder geval gelijk heeft. Maar professioneel? De schilder, hij schildert voort.
Dat de schilder voortschildert is geruststellend. En ik kan me zomaar voorstellen dat lekker staan schilderen ook voor de schilder iets geruststellends heeft. Fijn zo. Houden zo.
De foto is van een Oekraïense decoratieschilder, die een landschap aanbracht in een trappenhuis. Laten we hopen dat dat trappenhuis nog bestaat.