Door tegenvallende resultaten begon het steeds lastiger voor hem te worden om aan de verplichtingen te voldoen. Nog een jaar zo doordraaien zou absoluut het faillissement betekenen. De oplossing voor de continuïteit van zijn bedrijf werd gezocht en gevonden in aansluiting bij een groter bedrijf, dat versterking zocht in zijn regio. De accountmanager van de bank werd in dit traject structureel op de hoogte gehouden. Hij kon zich vinden in de plannen.
Niets aan de hand, totdat er goedkeuring moest komen op de overnamecontouren. De bank blokkeerde de overname. Eerdere toezeggingen werden ingetrokken of ontkend. Wel gaven ze de heer Schildergraag het advies om in het vervolg maar met wat meer marge de werken aan te nemen; dan zou het wel goed komen.
Enkel het bedrijfspand verkopen om weer financiële ruimte te krijgen was ook niet mogelijk. Het pand stond gelukkig nipt boven water, maar bij vervroegd aflossen zou een zware boete van toepassing zijn… Dit geld was natuurlijk niet aanwezig. Het faillissement lag weer op de loer en daar er gewerkt werd vanuit een eenmanszaak, kwam dan meteen het persoonlijk faillissement om de hoek kijken, inclusief 3 jaar schuldsanering. Dit vooruitzicht vond de betreffende bank een goede oplossing; ze zouden zo hun geld dan immers toch krijgen.
Voor de heer Schildergraag en zijn bedrijf liep het gelukkig goed af. Het complete bedrijf en het bedrijfspand werden kort daarna overgenomen door een Totaalconcern. De heer Schildergraag is hiervan nog steeds de vestigingsdirecteur en het persoonlijk faillissement is geweken.
Helaas kent niet iedere ondernemer deze goede afloop. Bestudeer en realiseer je als ondernemer waarvoor je tekent ook al moet je hiervoor haast jurist zijn. Blijf uit de handen van de accountmanager; ze zijn namelijk gelet op het ‘meer marge advies’ niet voor niets accountmanager geworden.
Richard olde Hartman
Oldehartmanadvies