Mijn passie (in mijn professionele leven) is duurzaam ondernemen. Dat klinkt als een vreemde combinatie: passie en duurzaam. Duurzaam lijkt immers zo saai…
Niet saai
Beperkt
"Eigenlijk heb ik helemaal niets met duurzaamheid" was daarom mijn openingszin toen ik de prijs won van Duurzaamste Ondernemer van de Gemeente Groningen. Een beter woord is er helaas (nog) niet, dus ik blijf het nog maar even hanteren. Duurzaamheid houdt voor mij dus in dat ik de dingen probeer op de juiste manier te doen. Cradle to Cradle is daarbij een leidend principe: Zorg ervoor dat dat als je dingen niet meer nodig bent je ze kunt teruggeven aan de natuur (composteren) of weer kunt hergebruiken (recycling). Afval bestaat op deze manier dus niet meer. Of zoals Braungart het zelf formuleert: Vraag gewoon, als je iets koopt, aan de verkoper of je: – het in je tuin kunt leggen om te verteren, – of dat je het kunt verbranden zonder filters, of dat je het product terug kunt brengen zodat de fabrikant er weer wat nieuws van kan maken. Door alleen al die paar vragen gaat de wereld helemaal veranderen….
Wat zouden mijn kinderen er van vinden?
Het mooie is dat als je zo gepassioneerd met "duurzaamheid" bezig bent je ook andere mensen inspireert. Bij Dofine (ontwerp, product, applicatie) zeggen ze inmiddels, als ze een nieuw product beoordelen: "Wat zou Roelof er van vinden" Dat vind ik natuurlijk een hele eer. Maar het gaat er uiteindelijk meer om wat de gevolgen zijn voor de toekomst; voor onze planeet; voor de mens. En dan stel ik altijd maar de vraag: "Wat zouden mijn kinderen er van vinden?" Want wie wil nou dat zijn kinderen in een ongezonde wereld leven te midden van afval? (En zeker als slechte producten eigenlijk helemaal niet nodig zijn). Nee, we willen dat onze kinderen, net als wij, kunnen genieten van een schitterende natuur, maar ook van schone, gezonde gebouwen en steden. Uiteindelijk is het alleen maar een kwestie van een beetje slimmer nadenken en vooral van doen. Begin daarom nu!