Pas als je wat vaker elektrisch rijdt besef je hoe krankzinnig we eigenlijk bezig zijn met ons vervoer. Rijd op een zonnige dag maar eens op je fiets door de stad. Overal ronkt en knettert het om je heen. Sta je voor een verkeerslicht dan is het al helemaal erg: vooral de knetterende en stinkende scooters maken het wel heel erg bont en je staat er letterlijk met je neus bovenop. En dan die schone diesels: het is nog steeds verre van fijn om achter zon zogenaamd schone bus te rijden. En dat terwijl er 100% schone alternatieven zijn. En altijd al geweest zijn, vanaf het begin van gemotoriseerd vervoer.
Waanzin
Een briljant spotje van Renault maakt de waanzin van het verbranden van fossiele brandstoffen om energie op te wekken nog eens volstrekt helder. Erg lachwekkend, maar waarom rijden we dan nog steeds niet massaal elektrisch?
Elektrisch vervoer vanaf de 19e eeuw
Vanaf het begin van de ontwikkeling van gemotoriseerde vervoer is elektrisch vervoer altijd een alternatief geweest en de allereerste ontwikkeling daarvan ligt nota bene in mijn eigen stad Groningen! Daar kwam ik achter bij de introductie van de eerste elektrische bedrijfswagen binnen mijn eigen bedrijf. Op zoek naar een leuke locatie voor een officiële introductie kwamen we uiteindelijk terecht in het Universiteitsmuseum van de Rijksuniversiteit Groningen: een geweldig leuk museum. Zo is de bovenzaal van het museum ingericht als klassieke museumzaal met grote vitrinekasten waarin allerlei voorwerpen uit de 400-jarige geschiedenis van de universiteit zijn tentoongesteld, van medische preparaten tot wetenschappelijke instrumenten. Absoluut een bezoekje waard.
In het museum staat onder andere ook het wagentje van Stratingh, een wagentje dat wereldwijd als voorloper van de elektrische auto wordt beschouwd. Hoogleraar Sybrandus Stratingh deed in de 19e eeuw baanbrekend werk op het gebied van elektrisch vervoer. Stratingh ging namelijk rond 1830 op zoek naar een minder belastend alternatief toen hij merkte dat het daarvoor door hem ontwikkelde stoomrijtuig enorm veel overlast veroorzaakte. Stratingh hield zich ook intensief bezig met elektromagnetisme. Voortbouwend op de natuurkundige principes van de Engelsman Michael Faraday construeerde Stratingh samen met zijn instrumentmaker Becker een elektromagnetisch wagentje. Veel verder dan een rijdend model is Stratingh overigens niet gekomen; vrij snel na de ontwikkeling van het model is hij overleden.
Meerdere keren in de geschiedenis stak elektrisch vervoer de kop op, maar steeds was er niet een grote doorbraak. Aan het begin van de 20e eeuw bijvoorbeeld was er al een elektrische taxi ontwikkeld met een actieradius van zo’n 160 kilometer. In de 2e wereldoorlog was elektrisch vervoer weer interessant toen brandstof schaars was. In de negentiger jaren werden er uiterst succesvolle elektrische auto’s ontwikkeld. Er is een heel vreemd verhaal over de EV1, een succesvol elektrisch sportwagentje van General Motors waarvan inmiddels alle exemplaren op 1 na zijn vernietigd() omdat niemand er belang bij had. Ligt daar dan misschien de oorzaak dat we nog steeds niet massaal elektrisch rijden, of zijn het toch de nadelen die een grote doorbraak in de weg staan.
Verkeer: zware belasting van het milieu, ook bij onderhoud
Logistiek en transport vormen verreweg de grootste belasting van het milieu bij onderhoudswerkzaamheden. Wereldwijd zorgen verkeer en vervoer voor een kwart van de totale CO2 uitstoot! In Nederland anno nu rijden er 7 miljoen auto’s die samen ruim 100 miljard kilometers rijden! De gevolgen ervan zijn zwaar belastend voor mens en milieu. Reden waarom ik binnen mijn bedrijf voortdurend op zoek ben naar goede oplossingen op dit gebied.
Denken in kansen en mogelijkheden
Als het gaat om duurzaamheid heb ik de afgelopen jaren leren denken in kansen en mogelijkheden. Vanuit dit perspectief is elektrisch rijden nu al mogelijk ondanks de vrij stevige nadelen van dit moment. Zo is het vaak toch duurder, is het bereik nog beperkt en is de restwaarde aan het einde van de gebruikstermijn nog een vraagteken. De technologie is inmiddels zover dat je er gewoon goed mee kunt rijden; normale modellen, zowel voor personenvervoer als nu ook voor goederenvervoer. Daarom zie ik het als een uitdaging er gelijk mee aan de slag te gaan omdat op de langere termijn elektrisch rijden in mijn beleving dé oplossing is.
Voordelen van elektrisch vervoer
Gelukkig heeft elektrisch vervoer naast nadelen ook heel veel voordelen, zeker als je gebruik maakt van echt groene stroom. Het grootste voordeel is dat het werkelijk schoon en stil is in de leefomgeving. Geen fijnstof en geen stikstofoxiden en nauwelijks CO2. Geen beslag meer ook op schaarse fossiele brandstoffen. Geen afwenteling van niet doorbelaste (milieu)kosten dus. Daarnaast is elekticiteit als energiebron ook nog eens erg efficient: ook al zou je op vuile grijze stroom rijden, dan nog is de belasting van het milieu aanzienlijk minder dan met de traditionele fossiele brandstoffen.
Géén schijnoplossing
De gangbare ontwikkeling van steeds zuiniger omgaan met fossiele brandstof (met auto’s die steeds zuiniger worden) is een schijnoplossing. Met minder slecht doen blijf je, hoe gering uiteindelijk misschien ook, toch per saldo slecht doen. Zeker als steeds meer mensen in de opkomende economieën gebruik gaan maken van deze oude, nog steeds vervuilende, technologie raken we nooit werkelijk uit de problemen.
Innovatieve ontwikkelingen
Renault heeft als eerste autofabrikant zijn nek uitgestoken als het gaat om elektrische (bedrijfs)wagens. Binnen Renault’s Zero Emission (ZE) lijn is de Kangoo ZE de eerste seriematig geproduceerde elektrische bedrijfswagen in zijn soort. Mooi is dat het accupakket niet je eigendom wordt, maar dat alleen je betaalt voor het gebruik daarvan in een soort leaseconstructie. De accu blijft eigendom van Renault. Je loopt zo ook zelf geen risico’s en maakt automatisch gebruik van de laatste ontwikkelingen. Dit past prima in de nieuwe ontwikkelingen rondom consumptiegoederen op basis van de Cradle to Cradle gedachte: je wilt geen eigenaar zijn van materialen en goederen maar slechts betalen voor het gebruik en het genot. Het zal dan ook niet geheel toevallig zijn dat Renault partner is in de Ellen McArthur foudation, de organisatie die zich zo inzet voor de ontwikkeling van de circulaire economie. Ik kies daarom op basis van al deze ontwikkelingen voor een concern wat wil investeren in 100% schoon vervoer en hierin een koploper wil zijn.
Praktijk
Natuurlijk heeft elektrische vervoer nog z’n beperkingen. Die zitten met name in de actieradius. Maar als je omgekeerd denkt, denkt vanuit de mogelijkheden, dan zijn er voldoende plaatsen binnen je organisatie te vinden waar elektrisch vervoer zinvol kan worden ingezet. Denk bijvoorbeeld aan mensen die werkzaam zijn in het mutatieonderhoud. Meer dan 50 kilometer op een dag wordt daarvoor toch niet vaak gereden. Met een laadpaal voor de deur is dat geen probleem. Al is dat laatste nog wel een flinke uitdaging. De gemeente Hoogezand-Sappemeer liet onze aanvraag voor een openbare laadpaal gewoon 2 maand liggen in de bureaula. Na stevig aandringen kregen we te horen: “Er is nog geen beleid voor” “Dat gaat zeker nog een half jaar duren”. Reden om eerst maar uit te wijken naar de gemeente Groningen. Daar zijn ze iets sneller. En een laadpunt op eigen terrein is zo geregeld; binnen 2 week als het moet. En dan rijd je ook nog op echt groene stroom of zonneenergie als je dat hebt geregeld….
Feest
Voor de berijder is het elektrisch rijden in ieder geval een feest. De servicemedewerker die werkt voor de plaatselijke woningcorporatie is helemaal blij met “zijn” elektrische bestelauto: Dit is mooi rijden, helemaal stil! Fantastisch dat ik hier op rijden mag!