Hij wilde praten, maar alleen anoniem. Eddy luchtte in Eismas Schildersblad nummer 2-2015 zijn hart over de teloorgang van het schildersvak. Hij blijkt een gevoelige snaar te raken, want ons vakblad was nog niet koud op de mat gevallen of de eerste reacties kwamen al op de redactie binnen.
De stofwolken rond de transitievergoeding zijn nog lang niet opgetrokken en nu wordt ook nog eens duidelijk welke schaduw de Wet Modernisering Ziektekosten vooruit werpt. De voordelen versus de risico’s van het afsluiten van tijdelijke arbeidscontracten vertonen een steeds grotere onbalans. Inzet van uitzendkrachten wordt met de dag aantrekkelijker. De onrust onder (oudere) vakschilders in de sector neemt daadoor toe.
Moderne slavernij
‘Eddy’, 46 jaar als vakschilder actief geweest in de branche waarvan de laatste 36 jaar voor hetzelfde bedrijf, zegt niet verbitterd te zijn, wel teleurgesteld. Hij doet zijn mond open om een hele generatie vakschilders die nu wordt ‘vermorzeld’, zoals hij het omschrijft, een stem geven. “Het respect is weg en dat doet zeer. Goede vakschilders raken gedemotiveerd. Het is meters maken en je mond houden. Of je moet na decennia voor een baas te hebben gewerkt opeens voor een uitzendbureau aan de gang. Los van de beloning, want de meesten werken voor een fooi, is het feit dat je als een soort gebruiksvoorwerp wordt behandeld wat het meeste pijn doet. Moderne slavernij noem ik dat.”
Herkenbaar
Zijn verhaal is herkenbaar, valt op te maken uit de reacties die tot nu toe bij de redactie zijn binnengekomen. Even een kleine dwarsdoorsnede. Zo stelt een medewerker van een schildersbedrijf dat de overheid met nieuwe Wet Werk en Zekerheid volledig doorslaat. Volgens hem worden trouwe relaties tussen werkgevers en werknemers kapotgemaakt. Dit geldt speciaal als binnen het bedrijf bepaalde specialismen zijn opgebouwd via medewerkers die nu als uitzendkracht worden ingehuurd. “Afscheid nemen afhankelijk van het verleden en na pas 6 maanden weer hoop op terug keer is een utopie.”
Een andere werknemer van 63 zegt: “Ik heb alles zien gebeuren zoals Eddy beschrijft. Ben het helemaal met hem eens! Over een paar jaar of korter is er geen mens meer die nog schilder wil worden of er is geen goede schilder meer te vinden. Allemaal de schuld van het beschreven beleid.” De persoon in kwestie ziet de teloorgang met lede ogen aan vanwege liefde voor het vak.
Werkgever
Een werkgever stelt dat Eddy precies de stand van zaken van dit ogenblik beschrijft: “Een bijzonder vak wordt te grabbel gegooid. Een ontwikkeling die helaas niet meer is te stoppen.” De manier waarop Eddy is ontslagen en behandeld, baart hem zorgen. Maar hij hoort steeds vaker dit soort geluiden. “De moraal is ver te zoeken.” Deze werkgever stelt dat het voor schildersbedrijven een hele een klus is om alle ballen hoog te houden en in deze omstandigheden de juiste beslissingen te nemen.
Wilt u het interview met Eddy lezen?
 | ESB_2-2015_18_en_19 |
Ik ben benieuwd of u zich in zijn verhaal herkent of juist niet!
Bij voldoende reacties komen we erop terug in Eisma’s Schildersblad.
Wat raakt me dit me .het is mijn verhaal ben nu 32 jaar vakman ben in 2013 ontslagen. Sinds die tijd werk ik via uitzendbureau alle zekerheid ben ik kwijt als ik met vakantie wil (zomer) mag ik terug inde ww net zo als ik ziek ben. Nu voel ik behoorlijk afgedankt en moet goed oppassen om niet zwaar in een dip te gaan zitten. Moet ik nu op me 51 Nog voor mezelf beginnen omdat niemand me meer wil hebben terwijl ik nog zoveel kan betekenen voor ons mooie vak .Groet ruud
Ruud,
Mi speelt leeftijd geen enkele rol, vakmanschap wel, vakmannen worden zeer gewaardeerd door klanten en collega’s. Ga gewoon voor jezelf beginnen, ga het heft weer in eigen hand nemenen en vind de waardering die je verdient! Tip: zoek in eerste instantie samenwerking met andere zzp’ers. Er is werk genoeg.
Groet Marcel 53 jaar 🙂
ha ruud leeftijd speelt natuurlijk wel een rol ,er zijn zeer veel schilders die nu 55 tot 66 jaar oud zijn de naoorlogse beroepsgroep die zoals jij voorstelt om voor hun eigen te beginnen ,ik denk dat deze groep het niet kan opbrengen om zelf alle ladders en een bus en andere verwanten niet meer kunnen kopen en waar haal je zo gauw de klanten vandaan in deze groep ,deze groep is hoog gekwalificeerd in hun vak maar niet gewaardeerd worden door ,n schildersbedrijf ,te duur de schildersbedrijven nemen liever een zzp.er of een uitzendkracht , als ze geen werk hebben kun je zoals deze winter niet aan de bak komen ,het is zoals eddy het allemaal omschrijft , jij bent 52 en je weet best dat je een keus moet maken want je moet nog 17 jaar werken ,kijken of je dit vol kan houden om tot 70 jaar te werken en je op ladders te werk moet gaan ,want zolang moet je werken ,geheel nederland aan schilders zullen de uitzendbureaus moeten mijden ,staken dus en de schildersbedrijven moeten bewegen om netzoals alle vorige jaren gewoon personeel aan te nemen ,nu nemen deze bedrijven net zoals eddy zegt schilders aan die ze weg kunnen doen wanneer ze maar willen , het gevolg hiervan is dat bv rvdbrink hierbovenstaande zich depressief voelt om wat er zich bij hem afspeelt en zo zijn er veel meer die zich rot voelen omdat ze wel de kwaliteiten hebben maar niet uit de verf komen omdat persoonlijke problemen een ernstige belemmering is om te beginnen ,gelukkig voor jouw marcel dat jij bv wel werkruimte hebt en materialen en collega,s om wel door te gaan , wat eddy geschreven heb raakt geheel nederland als je schilder bent ,vooral de jeugd die nooit bij een schildersbedrijf komt te werken maar wel weten wat uitzendbureaus voor ze gaat betekenen en ze besluiten om te stoppen met dit vak,gewoon omdat uitzendbureaus te weinin belonen en totaal geen binding met mensen hebben ,het is zoals eddy het zegt iedereen word een gebruiksvoorwerp ,en deze stijl is maar net begonnen , de bouw bv geen cao meer ,wie volgt ,misschien die paar schilders nog ,al met al heeft eddy de verschillende kanten toegelicht ,de uitkomst van zijn toelichtingen zien er niet rooskleurig uit voor geheel schilderend nederland ,de woningcorperaties helpen mee om schilderend nederland kapot te maken ,nou dat heeft eddy al verwoord maar ik beschrijf het nog eens even gr robert
Het bovenstaande artikel heeft heel wat raakpunten voor de schildersbedrijfstak. Nu gaat het veel te ver om de werkgevers de volledige verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven, zoals min of meer gesuggereerd wordt in het artikel. Veelal bepaalt de markt wat kan en moet. We zitten nu eenmaal met een erfenis van enkele jaren terug toen werkgeversorganisaties, vakbeweging en regering zat te slapen en de signalen uit de markt niet op pikten. Werkgeversorganisatie bepleitte vaste en flexibele schillen, vakbeweging stelde té hoge eisen, waardoor loonkosten niet meer in verhouding stonden tot maatschappelijk aanvaarde prestatie, waarmee ik niet wil zeggen dat werknemer met een té riant netto loon naar huis ging. Aanscherpen van WW vervuiling betekende minder vast en meer flex, waardoor weer meer WW en door CWI promoot ZZP toename.
Vooral de toename van ZZP heeft een rat-race naar onverantwoorde aannemingsbedragen in de hand gewerkt bij de kleinere bedrijven. De grotere bedrijven keken smalend toe naar de onderlinge concurrentie van die kleine” jongens” welke in feite niet geschikt waren voor zelfstandigheid, daar ze veelal onverzekerd (BA, Pens, Ziek) tegen onverantwoord loon gingen werken, echter toen klustering van ZZP plaats vond werden de middenbedrijven zenuwachtig van de sterke concurrentie, welke vele male flexibeler kon en kan functioneren, om mee te kunnen moeten de loonkosten omlaag; De regering en nu Asscher opnieuw, beseffen niet dat de schildersbedrijfstak een seizoensbedrijf is en altijd zal blijven, hetgeen voor een groot deel van de hierin werkenden gedeeltelijke winter WW inhoud. Ik ga nu enkele oorzaken rubriceren welke het schildersvak en bedrijven te-gronde richten; Zes maanden eis; zwart of of grijs werk, vooral door ZZP; onverantwoorde uurlonen; onverantwoorde gunning van werk aan laagste inschrijver; oneigenlijke arbeids verhoudingen werkgever, ex werknemer; té grote wig tussen bruto, netto lonen; té dure verfproducten; onvoldoende eigen risico werknemer; bedrijven met teveel directeuren; oneerlijke concurrentie van z.g.n in het buitenland gevestigde bedrijven, waarop geen controle plaats kan vinden. U begrijpt dat eenpitters met een eigen (gegoede?)klantenkring niet in dit artikel voorkomen.