Gmail,? Hotmail? No mail!

Een offerte of factuur per elektronische mail versturen is natuurlijk reuze handig behalve als blijkt dat ie niet aankomt. Nou ja, niet aankomt. Je mail-met-bijlage wordt door de gratis emailservices van o.a. Google en Microsoft net iets te vaak als ongewenste reclame behandeld en zonder mankeren in de spamfolder geknikkerd. Als je relatie die dan niet regelmatig checkt ontstaat er vervelende wrevel.

In november vorig jaar belt een goede klant met de vraag waar mijn offerte nu blijft. Die had ik al in juli naar zijn g-mail adres verzonden en geef hem vanachter mij laptop ook nog eens de precieze datum. Even later belt hij terug; klopt maar mijn mail zat in zijn ongewenste mailbox. Dit keer was het niet fataal want het werk is voor dit voorjaar en we kennen elkaar al jaren.

In december ging het wel goed mis. Een buurman van mijn opdrachtgever is ook geïnteresseerd en na het zaterdagse offerte gesprek mail ik mijn voorstel de zondag erop al naar – eveneens een g-mail adres – hem toe. Na de jaarwisseling bel ik erover na en zegt lichtelijk gepikeerd dat hij nog steeds niets heeft ontvangen. Long story short: G-mail wist, volgens zijn zeggen na vijf dagen alle ongewenste mail en kan hij ook niks terugzoeken. Ik hoef ook geen tweede mail te sturen want hij gelooft geen bal van mijn verhaal. Nou ja, als je zo reageert dan wil ik je opdracht niet eens.

Afgelopen week zit ik ’s avonds bij een potentiele nieuwe opdrachtgever en tijdens ons gesprek stip ik dit onderwerp even aan. Al babbelend checkt hij de spamfolder van zijn hotmail adres en tot zijn verbazing ziet hij daar een belangrijk bericht die hij nooit had moeten missen.

Veertien dagen geleden zeg ik mijn allerhartelijkste opdrachtgeefster bij de oplevering dat ik de eindfactuur straks per mail (inderdaad een g-mail adres) zal sturen en zij zegt toe die dan meteen te betalen. U raadt het al, dit weekend stuur ik een sms’je en antwoordt zij erop dat ze al die tijd geen factuur heeft gezien. Ze zit veel in het buitenland en daardoor had ze er zelf niet aan gedacht. Ter plekke stuur ik de factuur nog een keer en belandt ie weer in de spamfolder. Nu is ze er wel op bedacht en een kwartier later staat het bedrag al op mijn rekening.

Door deze schade en schande wijs geworden stuur ik na het mailen ook nog even een sms dat mijn mail is verzonden en als iemand geen mobiel nummer heeft duw ik mijn post nog net zo lief zelf door de brievenbus.

Op PostNL durf ik ook al niet te rekenen want nog steeds krijg ik onverwachts voor mij bestemde post van mijn buren overhandigd. Maar even zo vaak kan ik de post met hetzelfde huisnummer maar van een straat verderop in de goede brievenbus duwen.

Dit laatste is uiteraard te wijten aan de postbezorger maar deed me denken aan een prikbordspreuk die ik in de jaren tachtig al op het Nat. Lab. van Philips zag:

“Fouten maken is menselijk maar om er een puinhoop van te maken heb je een computer nodig.”