Ik lag nog te stinken in mijn nest, nerveus als ik was dat voor 12 uur de huistelefoon zou rinkelen. Mobiels waren er wel, maar je werd toen gewoon thuis gebeld. Zo’n telefoontje voor het middaguur zou slechts nieuws betekenen: gezakt, al dan niet met een her.
En de telefoon ging. Aan de reactie van mijn moeder hoorde ik dat het goed nieuws was. Mijn mentor – met haar had ik een goede band – kon het simpelweg niet laten. Zo wist ik al om 10 uur dat het havo-papiertje binnen was, in tegenstelling tot vrienden die nog in spanning zaten. Om 12 uur veranderden zij en masse hun MSN-naam in iets feestelijks, want de meesten waren geslaagd. MSN, jonge lezers, daarmee chatten wij destijds met elkaar vanachter een kast van een computer.
Ik moest eraan denken toen ik las dat het mbo steeds meer in trek is bij havisten. Destijds was ik opgelucht dat ik naar het hbo mocht. Onbekend maakt onbemind, las ik over het mbo. Dat gold toen misschien ook wel voor mij. Want ik vind de toenemende stroom van havo 4 naar het middelbaar beroepsonderwijs bemoedigend nieuws.
Neem alleen al beroepenwedstrijd Skills. Wat een geweldig evenement is dat. Om nog maar te zwijgen van de vele getalenteerde jonge schilders die ik de laatste jaren gezien en gesproken heb en die collega Cynthia Herweijer portretteerde. We hopen in die rubriek – De Toekomst – nog veel ex-havisten te begroeten. De branche heeft jullie nodig.
En voor de havisten die nu met hun eindexamen bezig zijn: succes met de laatste loodjes!
Ook een ex-havist met schilderpotentie? Laat ons weten waar je mee bezig bent!