Lenteschilder

 

Planbord
Een paar jaar geleden heb ik een universeel jaarplanbord gekocht en dat ding is zijn geld dik waard. Elk seizoen leg ik de stapel goed gekeurde offertes op volgorde van binnenkomst en zet ze in een evenzo voorlopige volgorde op het planbord. Lijkt simpel maar soms…

 

Door schade en schande wijs geworden zet ik de opdrachten niet te strak achter elkaar. Er komen altijd nog onverwachte klussen tussendoor. Vervolgens ga ik –liefst op maandagavond – de opdrachtgevers voor de komende maand bellen. Alsof ze het erom doen. Nee, die week zijn we er niet. Kan het de volgende week? Ja hoor. En dan moet ik weer even bellen. En zo blijf ik het hele jaar gezellig puzzelen.

 

Materiaal
Het overkomt me elk jaar weer. Hoe goed ik me ook voorbereid, ik vergeet elke keer net dat ene ding.

 

Ik heb bijvoorbeeld een heel arsenaal aan dakladders met bijbehorende hulpstukken voor die o zo Hollandse dakkapellen en bij het begin van het buitenwerk vergeet ik altijd een paar van die hulpjes. Na een paar missers is mijn systeem weer op orde.

 

Het heeft zeker twintig jaar geduurd voordat ik bruikbare dakladders heb om al die veelvormige dakkapellen te schilderen zonder dakpannen te verschuiven en toch redelijk stabiel te kunnen werken.

 

Plezier
Wanneer de laatste treurigheid van de winter plaats maakt voor nieuwe vrolijkheid van de lente worden de gesprekken op straat aangenamer.

 

Vrijdagavond wandel ik met Aras de achterdeur uit. Ik loop de buurmannen Wim, een gepensioneerde Brabander, en Chris, een in een vorige eeuw geleden geïmmigreerde Turk, tegen het lijf. Met elkaar nemen we, tijdens een ondergaande zon, vluchtig de dorps, de landelijke en de wereldpolitiek door.

 

Na een tijdje ouwehoeren zijn we het over één ding roerend eens.

 

We zijn op de wereld om mekaar te helpen nietwaar?