Hoe meet je succes? Nou, als de video van de uitreiking op YouTube nu al, ruim een week na dato, 3860 keer bekeken is, dan zegt dat wel wat. De teller van YouTube is erg streng. Die telt elk IP-adres maar één keer. Bovendien telt een ‘view’ alleen mee als de video daadwerkelijk is aangeklikt en er enige tijd naar gekeken is. Dit even voor iedereen die van die prachtige cijfers voorbij ziet komen bij zijn LinkedIn-posts of in Facebook: die media tellen al ‘eyeballs’ als je post in iemands tijdlijn verschijnt. De uitzending van deze uitreiking had trouwens over aandacht, comments, likes op Instagram, Facebook en, in mindere mate, Twitter trouwens ook niet te klagen.
Eerlijk verslag
De juryrapporten kregen bij deze uitreiking extra glans. Normaal drukken we die niet af in de krant en we zetten ze ook niet op internet. Dat heeft te maken met het genuanceerde karakter van die rapporten. Ze bejubelen zelden van begin tot eind het winnende project, maar geven een eerlijk verslag van wat de jury heeft waargenomen, bediscussieerd en besloten in een bepaalde categorie.
Leren van vakbroeders
En, kan ik verklappen, dat zijn elk jaar weer tamelijk verhitte maar ook altijd weer heel inspirerende gesprekken. Waarvan ik zou willen dat elke schilder die tenminste één keer met een paar vakbroeders zou mogen voeren. Diep ingaan op het schildersvak naar aanleiding van concrete projecten. Bespreken wat er goed aan is en hoe dat komt, en wat er niet zo goed gegaan is en hoe dat komt. Daar een mening over hebben, er over discussiëren, daar leer je van.
Het gaat niet om zakkers of onderkanten
In een eerder blog heb ik al eens betoogd dat alleen de schildersector zelf zijn eigen kwaliteit kan bewaken. Opdrachtgevers zijn eigenlijk veel te snel tevreden, controleurs letten op dekking, het aantal zakkers en of de onderkanten wel genoeg zijn meegenomen. Wie anders dan de schilder loopt met zijn hand een schijnbaar spiegelend oppervlak na en voelt dan het ingewaaide zand? Wie anders dan de schilder ziet dat een aansluiting van een glimmende vensterbank met een versgeschilderde muur wel heel grof besneden is? Dat er verfrestjes onder de nieuwe verflaag over de oude kit zitten? Dat er een risico genomen wordt met een houtrotreparatie waar dat beter een deelvervanging had kunnen zijn? Of waar een deelvervanging jammer is en een reparatie beter op zijn plaats was geweest?
Concrete verbeterpunten
Niemand anders dan de schilder ziet dat. Een schilder die geeft om zijn vak en er ook veel verstand van heeft. In mijn eigen vak, het mediamaken, doen we het ook wel eens, maar altijd te weinig: een dagdeel collega’s van binnen of van buiten uitnodigen en die vragen eens heel kritisch te kijken naar wat je gemaakt hebt. Dat is altijd confronterend, soms ronduit pijnlijk, maar ook altijd ongelooflijk leerzaam. En er rollen altijd direct concrete verbeterpunten uit.
Schilderspolitie
Bij een vorig bedrijf noemden we zoiets de ‘bladenpolitie’, een beetje zoals dat programma ‘de modepolitie’: gevraagd en ongevraagd opbouwende en gefundeerd commentaar geven. Zou dat niet interessant zijn, een ‘schilderspolitie’? Een kring van vakbroeders die eens in de zoveel tijd elkaars werken bezoekt en daar een boom over opzet? Als wij daarbij kunnen helpen, bijvoorbeeld door mensen bij elkaar te brengen, moet je het maar zeggen…
Voor wie het nog niet gezien heeft, of nog eens terug wil kijken: