Rapportages die ik van mijn verfinspecties maak, kosten veel tijd en zijn inmiddels een gestructureerd proces. Toch sluipen er nog steeds onwaarheden, fouten of slordigheden in. Voor mij is inmiddels het ultieme doel om de perfecte rapportage te maken. Net als in het programma “Het perfecte plaatje”. Mijn collega’s kijken mijn beoordelingen af en toe na. Het gebeurt echter nog regelmatig dat ik mijn rapportages terugkrijg vol met mooie rode strepen. Dodelijk voor mijn ego; het komt hard aan.
Hoewel ik al veel zweet en tranen aan de rapportage heb besteed en het project in mijn hoofd klaar is, moet ik me weer met frisse moed op het rapport storten. Niet zeuren. Nøhlen is dodelijk, dus ik herstel de rapportage op de aangewezen punten.
Tijdens mijn uitvoeringsinspecties kan ik deze ervaring goed gebruiken en weet ik inmiddels exact hoe de spuiter zich voelt wanneer ik zijn met zorg aangebrachte spuitwerk controleer. We hebben van tevoren afspraken gemaakt over wat ik mag verwachten en er is een inspectieplan opgesteld waarmee we de afgesproken kwaliteit toetsen. Hij heeft het te spuiten oppervlak goed schoongeblazen, de verf in de juiste verhouding aangemaakt, de spuitslangen netjes uitgerold en is behendig om het object heen gelopen zodat de verf onder de juiste hoek is aangebracht. Toch heb ik nog enkele defecten kunnen vinden.
De plekken die niet aan de specificatie voldoen moet de spuiter herstellen en, net als met mijn rapportage, moet hij ergens de energie vandaan halen om een gereed object aan te passen. Ik moet het ze nageven, hoe moeilijk het ook is, ze nøhlen zelden.
Vorig jaar jaar zag ik een klein jongetje van vier op het crossterrein lopen in T-shirt met het opschrift “Nøhlen is stom”. Komt tóch wat minder hard aan.
Reageren op de blog van Robert Meuleman? Stuur hem een mail of laat een reactie achter onder dit bericht.