Op de VVVF-jaarvergadering werd ik er van verschillende kanten op gewezen:
dáár moest ik nu eens iets over schrijven: de pilot Vastgoedadviseur.
Verffabrikant en schilder die samen een plan opstellen en aan de opdrachtgever
presenteren. Top!
Natuurlijk, het streven is interessant. Als verffabrikanten en onderhoudsbedrijven gezamelijk voorstellen kunnen neerleggen wordt er optimaal geprofiteerd van elkaars deskundigheid, wordt de klant het best bediend én blijft de prijs op peil.
Die twee laatste zaken zijn, zoals vaak is aangetoond, geen tegenstelling. Ook in de schilderswereld is goedkoop maar al te vaak duurkoop.
Capaciteit
Maar ik heb grote bedenkingen of het wérkt. Je kunt wel voor een keer gezellig samenwerken, zoals nu door Weijman en Van Wijhe en door Hemubo en Sigma en nog zo vier stellen wordt gedaan, in het kader van een pilot van de verffabrikantenvereniging VVVF en ondernemersvereniging Fosag . Maar u en ik weten dat het bij de volgende klus helemaal anders kan gaan.
Ik heb ze gesproken: de technische buitendienstmensen van verffabrieken die in schildersbedrijven écht niet anders dan capaciteitsfabrieken zien.
Zíj, de buitendienstmensen, hebben de commerciële contacten, zíj stellen de adviezen op, hebben de marketingeuro’s om de klanten te bewerken.
Een schilderklus uitvoeren is volgens hen over het algemeen tenslotte niet zo moeilijk. Zíj willen best adviseren over welk bedrijf de klus goed kan uitvoeren, maar samenwerken? Hoezo?
Extremen
En ik ken ze ook van de andere kant: schildersbedrijven die hun eigen relaties met grote klanten hebben, die zelf verfbestekken maken, -zo moeilijk is dat meestal niet-, en die er dan de gunstigste en flexibelste leverancier bij zoeken als de opdracht in de pocket is.
En weet u wat ik vooral zie: allerhande megvormen van deze twee extremen. De één neemt de ander mee, beveelt de ander aan, maakt gebruik van de relaties van de ander, de ene hand wast de andere, de andere doet wat terug voor de ene… allemaal prima en zo komen we samen door de winter.
Een echt dwingende noodzaak om dat in de toekomst anders te gaan doen zie ik niet: mogelijk wordt er wat marketinggeld teveel uitgegeven om de opdrachtgevers te bewerken. Mogelijk wordt er hier en daar onnodig een order gemist. Maar hé? Hadden we in ons land niet een vrije markt?