En als ik nu een klant zou zijn? Bijvoorbeeld een hele grote, die een opdracht te vergeven had? Zou ik dan voor de tiende keer terugbellen? Of zou ik denken: stik de moord, ik ga wel naar een ander?
Een ander voorbeeld: ik belde een zzp-er over een ander mooi project dat ik via de schildersvakkrant hyve (al 51
vrienden!) op het spoor was gekomen. Ik belde hem terwijl hij een deurtje stond
af te lakken. De foto’s zou hij die avond sturen. De volgende morgen: geen
foto’s. Maar wél die dag een telefoontje: dat het er nog niet van gekomen
was, maar dat het er aan kwam en wanneer we een afspraak zouden maken. Goed gedaan!
vrienden!) op het spoor was gekomen. Ik belde hem terwijl hij een deurtje stond
af te lakken. De foto’s zou hij die avond sturen. De volgende morgen: geen
foto’s. Maar wél die dag een telefoontje: dat het er nog niet van gekomen
was, maar dat het er aan kwam en wanneer we een afspraak zouden maken. Goed gedaan!
U kent de spreuk ‘Wie nooit tijd heeft weet er niet mee om te gaan’. Het is goed daar dezer dagen bij stil te staan. Als u doorlopend achter uw werk aanjaagt, dingetjes moet regelen, brandjes moet blussen… en er blijft veel wezenlijks liggen, dan doet u iets verkeerd.
Het is niet dat u pas gisteren met uw zaak begonnen bent, die draait nu al een tijdje. Het is niet dat u overvallen bent door het mooie weer, want de hele winter was zacht.
Het is wél vaak dat u denkt dat u alles zelf moet doen, en dat alles bovendien even belangrijk is.
U kunt vanavond na de aardappelen doodmoe op de bank in slaap vallen.
U kunt ook vol tegenzin de computer aanzetten om te gaan ronddolen in virtuele stapels achterstallig papierwerk.
Maar u kunt ook een fijn, helemaal schoon papier pakken, en uw prettigste pen of potlood, en een uurtje besteden aan het maken van lijstjes.
Bijvoorbeeld een lijstje van werkzaamheden voor de komende maand en de tijd die ze in beslag zullen nemen
En daarnaast een lijstje met belangrijke data voor die werkzaamheden.
En dan trekt u wat lijntjes en maakt een tijdbalk: zo ziet u hoeveel tijd u nodig hebt voor een bepaalde taak en wanneer u er mee klaar moet zijn. U ziet dan ook wanneer u er mee moet beginnen.
Het kan goed zijn dat u daar helemaal draaierig van wordt: de tijdbalk zegt u: dat kán helemaal niet.
Dan maakt u nog een lijstje. Daar zet u bonvenaan het belangrijkste, en onderaan het onbelangrijkste.
Daarna gaat u dat lijstje van onder naar boven af, en vraagt zich steeds af: ‘Moet ik dit zelf doen, of kan ik het aan een ander vragen?’
Een uurtje, meer niet. En dan lekker met de vrouw in de tuin gaan zitten of een eindje wandelen met de hond.
En dan heeft u morgenochtend tijd om mij te bellen of te mailen of om u in te schrijven voor SchildersVakprijs .
En als ik nu een klant zou zijn? Bijvoorbeeld een hele grote, die een opdracht te vergeven had? Zou ik dan voor de tiende keer terugbellen? Of zou ik denken: stik de moord, ik ga wel naar een ander?
Een ander voorbeeld: ik belde een zzp-er over een ander mooi project dat ik via de schildersvakkrant hyve (al 51
vrienden!) op het spoor was gekomen. Ik belde hem terwijl hij een deurtje stond
af te lakken. De foto’s zou hij die avond sturen. De volgende morgen: geen
foto’s. Maar wél die dag een telefoontje: dat het er nog niet van gekomen
was, maar dat het er aan kwam en wanneer we een afspraak zouden maken. Goed gedaan!
vrienden!) op het spoor was gekomen. Ik belde hem terwijl hij een deurtje stond
af te lakken. De foto’s zou hij die avond sturen. De volgende morgen: geen
foto’s. Maar wél die dag een telefoontje: dat het er nog niet van gekomen
was, maar dat het er aan kwam en wanneer we een afspraak zouden maken. Goed gedaan!
U kent de spreuk ‘Wie nooit tijd heeft weet er niet mee om te gaan’. Het is goed daar dezer dagen bij stil te staan. Als u doorlopend achter uw werk aanjaagt, dingetjes moet regelen, brandjes moet blussen… en er blijft veel wezenlijks liggen, dan doet u iets verkeerd.
Het is niet dat u pas gisteren met uw zaak begonnen bent, die draait nu al een tijdje. Het is niet dat u overvallen bent door het mooie weer, want de hele winter was zacht.
Het is wél vaak dat u denkt dat u alles zelf moet doen, en dat alles bovendien even belangrijk is.
U kunt vanavond na de aardappelen doodmoe op de bank in slaap vallen.
U kunt ook vol tegenzin de computer aanzetten om te gaan ronddolen in virtuele stapels achterstallig papierwerk.
Maar u kunt ook een fijn, helemaal schoon papier pakken, en uw prettigste pen of potlood, en een uurtje besteden aan het maken van lijstjes.
Bijvoorbeeld een lijstje van werkzaamheden voor de komende maand en de tijd die ze in beslag zullen nemen
En daarnaast een lijstje met belangrijke data voor die werkzaamheden.
En dan trekt u wat lijntjes en maakt een tijdbalk: zo ziet u hoeveel tijd u nodig hebt voor een bepaalde taak en wanneer u er mee klaar moet zijn. U ziet dan ook wanneer u er mee moet beginnen.
Het kan goed zijn dat u daar helemaal draaierig van wordt: de tijdbalk zegt u: dat kán helemaal niet.
Dan maakt u nog een lijstje. Daar zet u bonvenaan het belangrijkste, en onderaan het onbelangrijkste.
Daarna gaat u dat lijstje van onder naar boven af, en vraagt zich steeds af: ‘Moet ik dit zelf doen, of kan ik het aan een ander vragen?’
Een uurtje, meer niet. En dan lekker met de vrouw in de tuin gaan zitten of een eindje wandelen met de hond.
En dan heeft u morgenochtend tijd om mij te bellen of te mailen of om u in te schrijven voor SchildersVakprijs .