Dat is best een frustratie na 14 jaar een prijs organiseren voor het mooiste schilderwerk van Nederland: weten dat er zoveel moois gemaakt wordt dat je nooit onder ogen krijgt. Van sommig van dat schilderwerk heb ik wel weet. Het komt namelijk elk jaar wel voor dat een schilder een project inzendt maar het dan weer terugtrekt, omdat de opdrachtgever zijn huis niet in de publiciteit wil hebben. Dat gaat vaak om vermogende opdrachtgevers en projecten die er geweldig uitzien op het eerste gezicht.
Maar meer nog weet ik zeker dat we maar een topje van de ijsberg zien. Ik probeer wel eens een rekensommetje te maken van al het schilderwerk dat in Nederland per jaar verricht wordt, deze kleine branche moet duizelingwekkend veel werk verzetten.
En nee, natuurlijk is niet elk project waardig om in te zenden voor de Nationale SchildersVakprijs. Maar het zou toch ook niet zo moeten zijn dat je jaar in, jaar uit geen enkel project maakt waar je nu eens een keer echt heel trots op bent. Volgens mij zou je dan een ander beroep moeten kiezen. Je doet dit vak toch niet voor niets!
Schilders stellen zich dienstbaar op, treden niet zo op de voorgrond. En schilderen is precieziewerk op de vierkante centimeter én dat vasthouden over grote volvlakken en strekkende meters. Een schilder is geen autospuiter dus in elk werk zit wel iets dat niet perfect is. En juist de goede schilders weten dat en zien dat. En geven hun eigen werk dan geen 9 maar een 7 en vinden het dus niet bijzonder. Al is de opdrachtgever nog zo blij en tevreden en staat het pand nog zo prachtig te glimmen.
Bescheiden zijn is goed. Minpunten in je eigen werk opmerken is een kwaliteit. Maar tot je vakman(-vrouw)schap hoort ook dat je weet dat je een kwaliteit hebt gehaald die een ander je niet snel nadoet en die de verwachtingen van je opdrachtgever overtreft. Nou, en dat project, dat moet je dus inzenden.
Meer info en inschrijven via www.schildersvakprijs.nl