Als inwoner van (een van) de mooiste provincie(s) van Nederland rijd ik regelmatig door de Prinses Margriettunnel onder het Prinses Margrietkanaal, onderdeel van de A7 tussen Sneek en Joure. Iedere keer word ik dan weer onaangenaam getroffen door de troosteloze aanblik van de tunnelwanden.
Danig verschoten verfkleuren en aanhechting van vuil en algen geven deze wanden een mistroostige aanblik. Plat gezegd: Het ziet er niet uit. Volgens mij ligt hier een enorme uitdaging voor verffabrikanten en schildersbedrijven om daar een duurzame oplossing voor te vinden.
De 77 meter lange tunnel ligt bij het Friese dorp Uitwellingerga en werd in 1978 opengesteld. Het was destijds de allereerste tunnel in Noord-Nederland. Dagelijks passeren hier gemiddeld 28.600 auto’s. Voor de scheepvaart voldoet het aquaduct aan de gestelde eisen voor klasse Va schepen; er is een drempeldiepte van 5,15m NAP en een breedte van 62 meter.
De tunnelwanden worden uiteraard zwaar belast door uitlaatgassen en vocht – van het boven gelegen kanaal. Rijkswaterstaat liet de Prinses Margriettunnel in de voorbije decennia een paar maal schilderen, maar al relatief snel na applicatie was er weer sprake van verfverkleuring en vuil- en algaanhechting.
Verfproducten
Eerlijk gezegd verbaast me dat. Het wil er bij mij eigenlijk niet in dat er anno 2015 geen duurzame verf te vinden is die de tunnelwanden voor meerdere jaren in esthetisch goede staat weet te houden. Vele verffabrikanten maken volop reclame dat ze verven hebben ontwikkeld met (versterkte) vuilafstotende en mos- en algwerende eigenschappen. Op dat gebied is het aanbod dan ook groot. De verfproducten lijken, als ik de aanbieders mag geloven, alsmaar beter te worden door inzet van nieuwe technologieën.
Maar waarom zie ik dat dan niet terug op de tunnelwanden van de Prinses Margriettunnel? Ligt dat aan de opdrachtgever, het verftechnisch bestek, de verfkwaliteit of aan het uitvoerende schildersbedrijf? 
Uit welingelichte bronnen heb ik vernomen dat binnenkort een nieuwe schilderbeurt van de Prinses Margriettunnel op stapel staat. Hier ligt, mijns inziens, een mooie uitdaging voor verffabrikanten en schildersbedrijven om eindelijk een duurzame oplossing te vinden voor deze tunnel. Zodat ie nog vele jaren een mooie aanblik blijft houden en niet alweer snel een mistroostige aanblik krijgt. Wie pakt deze handschoen op?
En tevens een mooie uitdaging voor een journalist om van diezelfde welingelichte bronnen te vernemen tegen welke obstakels je oploopt om zo’n sterk vervuilde tunnel van een adequate coating te voorzien. Moet toch raar lopen wil daar niet een informatief artikel uit voortkomen.
Als ze dan toch gaan schilderen zou een goed kleurontwerp hier niet mogen ontbreken!
En zou houden we elkaar mooi allemaal aan het werk!