Wat een avond. De uitreiking van de Nationale SchildersVakprijs 2011 werd een lofzang op het prachtige schildersvak en een etalage van kwaliteitswerk. Of het nu ging om onderhouds-, decoratie- of nieuwbouwschilderwerk, het vakmanschap en het enthousiasme dropen er vanaf. Niet alleen bij de winnaars, maar bij alle tien de genomineerde projecten en hun uitvoerders.
Schokkend
Dit betekent niet dat we onze ogen sluiten als de realiteit onverhoopt anders blijkt te zijn. Want in lang niet alle gevallen is de opdrachtgever net zo content met het geleverde werk als bij deze genomineerden van de Nationale SchildersVakprijs het geval is. Het verhaal dat valt te lezen in het komende nummer van Eisma’s Schildersblad (nummer 15-2011, dat op 29 november uitkomt) is ronduit schokkend te noemen. Een projectleider en een opzichter, belast met het planmatig onderhoud bij de gemeente Almere, luiden de alarmbel. Zij stellen dat de kwaliteit van het schilderwerk dit jaar achteruit holt. Ook gerenommeerde schildersbedrijven presteren onder de maat. Het gros van de uitglijders is te kwalificeren als ‘beginnersfouten’.
Aanrommelen
Beide heren constateren dat onderhoudsbedrijven veelal de eigen organisatie keurig op orde hebben met VCA, resultaatgericht werken en leantrajecten, maar dat het werk zelf er niet naar is. Schilders rommelen maar wat aan. En het gaat te vaak fout om af te doen als incidenten. Een echte oorzaak kunnen ze niet aanwijzen, maar het lijkt op een gebrek aan motivatie, mentaliteit, desinteresse of misschien zelfs onkunde op de steiger. Ondanks duidelijke bestekken, offertes en startgesprekken, gaat het op de werkvloer steeds weer mis. En de begeleiding vanuit het onderhoudsbedrijf is onvoldoende; er wordt niet goed geïnstrueerd en gecontroleerd.
Prijzen
De beide klokkenluiders maken zich zorgen om de prijs-kwaliteitverhouding. Tussen de regels door valt te lezen dat ze zich afvragen of wel kan worden aanbesteed voor prijzen die nu in de praktijk opgeld doen. Ook ervaren krachten hou je alleen gemotiveerd als ze de tijd krijgen om kwaliteitswerk te leveren, maar tijd is geld.
De gemeente Almere heeft er schoon genoeg van dat ze geen grip krijgt op de kwaliteit van het geleverde werk en wil dat bedrijven die inschrijven op werk dat Europees wordt aanbesteed, zorgvuldiger omgaan met het indienen van offertes. Ze gaat hen daarop ook beoordelen en afrekenen. Ze willen garantie op de voorgeschreven producten en gebruikte materialen.
Prestaties
Gewoon prestatiecontracten afsluiten, was de reactie van een collega toen ik bovenstaande situatie schetste. Maar dat sturen op prestaties geen garantie is voor succes, bewijzen de ervaringen met de onderhoudscontracten bij ProRail. Eind oktober verklaarde de directeur van vervoerder Veolia in Limburg, tijdens de parlementaire hoorzitting over het spoor, dat het aantal storingen drastisch is gestegen. Volgens hem profiteren vooral de aannemers van de langdurige overeenkomsten, maar zijn de gebruiker en vervoerder de dupe. Het is vooral veel praten, meten en rapporteren, terwijl de staat van het onderhoud naar de achtergrond verdwijnt. Waar hoorden we dit geluid eerder? Terug naar de steiger, dáár moet het werk worden gemaakt, en niet achter de rekenmachine.
door de crisis, na 10 jaar als zelfstandige mijzelf verhuurd aan een groot schilders/totaal onderhouds bedrijf verhuurd.
man o man nu weet ik weer waarom ik zo gelukkig ben als zelfstandig schilder met eigen werk!
je staat weer ouderwets aan flats te werken(zeg maar in baggeren)eerst even ontvetten en opschuren zijn scheldwoorden,alles draait om de uren die ervoor staan.
en owèè als je er wat over opmerkte,dit is zo als wij werken was het standaard antwoord.
als je al mocht schuren was het met korrel 80 ,en dan allèèn op balkons(want dan zien de mensen je natuurlijk) en omdat er zo weinig geschuurd mocht worden werd er maar summier een beetje primer op gekwakt.
had het nog iets van hechting of zoiets!
maar laten we het beestje maar gewoon een naam geven en dat zijn de PRIJZEN waar je als bedrijf voor dient te werken om personeel aan het werk te kunnen houden.
en daar zijn de opdracht gevers wel debet aan,zij zijn degene die het liefst voor de goedkopste gaan,en dan kan er allèèn nog iets verdiend worden door te gaan bezuinigen op behandelingen en kwaliteit!
Met mijn eigen werk durf ik garantie te geven en met een gerust hart de klant een hand te geven wtende dat ik goed werk heb geleverd.
mvg jack de haas
Kwaliteit kun je niet alleen met systemen bewaken. Op de werkvloer moet de belangrijkste kwaliteit gemaakt worden. Dit dient ook mogelijk gemaakt te worden. Dit begint bij de prijzen die voor onderhoudswerk staan. Met (te) lage prijzen kun je niet de juiste aandacht schenken aan een goede en juiste voorbehandeling, want je krijgt er eenvoudig weg de tijd niet voor. Persoonlijk denk ik dan ook dat het in de volgende onderhoudscyclus een feest wordt qua springlagen en Intercoat onthechting. Als alleen op prijs wordt ingekocht, moet je concessies doen en ga je voor de korte termijn. Jammer, want dit gaat ten koste van de meest gunstige exploitatie op lange termijn. En ik pleit ook even voor de schilder, het is niet leuk om slecht werk te moeten afleveren onder druk van de interne organisatie, die op haar beurt weer onder druk staat van de markt.
Kwaliteit gaat er op de langere termijn mee strijken.
Groeten,
Erik Waanders
Ik ben zo vrij en maak even een uitstapje naar de schoonmaakbranche:
Deze heeft een bodem afgeroepen en gezegd: we gaan niet lager. Desondanks presteert de gemeente Groningen het om een nieuwe aanbestedingsronde te houden onder schoonmaakbedrijven. Scholen waren al niet erg schoon, terwijl we allemaal onze kinderen op (een) school hebben of hadden zitten. Als deze bezuinigingsronde wordt verantwoordt uit het gegeven dat de gemeente minder geld krijgt van het rijk dan kent de Duitse taal daar een prachtig begrip voor:
Wir sind auf den Holzweg (vrij vertaald: we zijn als Nederland wel heel erg aan het afglijden naar het rioleringsputje)