Zoals ik vijftien jaar geleden dacht bij het zien van de eerste mobiele verfrobots. De Farbe vorig jaar stelde mij gerust: dat loopt voorlopig wel los. Robotisering biedt vooral mogelijkheden bij werk dat in een gebouw uitgevoerd wordt. Juist het werk op locatie, en dat is de bouw per slot van rekening, blijkt een stuk moeilijker dan vooraf gedacht.
Het inmeten van gebouwen zie ik wel gebeuren en gebeurt ook al. Maar dat is werk waarbij een kleine foutmarge acceptabel is. Die fouten worden namelijk in het echt ook gemaakt. Ik herinner mij het binnenhalen van een groot werk op laagste inschrijving. Een aantal dezelfde flatgebouwen die ik uiterst goed en scherp had ingemeten. In de uitvoering bleek ik echter een telfout te hebben gemaakt: er stonden geen 4 maar 5 flats. De ploeg die het werk aanpakte, maakte dat meer dan goed.
Dat kan dus niet met een verfrobot die een stukje kozijn niet goed ziet en een deel van de muur mee verft. ‘Verven’ ja, want een robot kan niet schilderen. Schrijven kan AI daarentegen wel. En hoe. Dus toen ik het weer eens te druk had voor leuk schrijfwerk (want zo beschouw ik het schrijven van deze column), maar niet aan een goed onderwerp toekwam, vroeg ik dat aan AI. Maar dat werd dus helemaal niets. Het antwoord resulteerde in een waslijst aan grote en pretentieuze onderwerpen, waar ik weinig van afweet.
En ook al lukte het dus niet, toch was ik blij. Want al kan AI al heel veel, het kan twee dingen in ieder geval nog niet: mooi schilderwerk leveren en columns schrijven. Voorlopig kan ik dus nog lekker doen wat ik leuk vind. En mag ik binnenkort weer genieten van echt schildersvakwerk op de uitreiking van de SchildersVakprijs. Wat vast weer voer oplevert voor een mooie column.
Reageren op de column van Alger van Maaren? Stuur hem een mail.