Wat geeft een monumentaal gebouw zijn karakter? Natuurlijk is dat de vorm en het gebruikte materiaal, maar een monument ontleent zijn karakteristieke uitstraling vooral ook aan de kleuren, stelt stichting Erkende Restauratiekwaliteit Monumentenzorg (ERM). Het stelde hierover een brochure samen.
De (bakstenen) muren, de daken, de deuren en de raamkozijnen, het interieur – alle onderdelen hebben een door de architect weloverwogen kleur gekregen. Die kleuren hebben vaak een onderlinge samenhang. Ze zijn ook een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van het gebouw.
ERM heeft daarom voor opdrachtgevers de gratis brochure ‘kleur geeft karakter’ samengesteld. Hierin wordt toegelicht in welke situaties kleurhistorisch onderzoek nuttig is en hoe dat wordt uitgevoerd. De uitgave is hier te downloaden.
De titel ‘Kleur geeft karakter’ kan ik volledig onderschrijven en ook de aandacht voor goed kleurgebruik. Het gebouw op de afbeelding is hier inderdaad een mooi voorbeeld van.
De stelling: “De (bakstenen) muren, de daken, de deuren en de raamkozijnen, het interieur – alle onderdelen hebben een door de architect weloverwogen kleur gekregen.” vind ik op zijn zachtst gezegd opmerkelijk.
Hotel ten Cate is voorzien van een ontwerp door kunstenaars en niet door een architect. Als je het filmpje wilt bekijken kun je de volgende link aanklikken. https://www.youtube.com/watch?v=X8PKW8EFXb8
Architecten hebben in hun opleiding geen module kleur en mens en beleving. Het is derhalve vreemd, zo niet onmogelijk, dat je weloverwogen afwegingen maakt over zaken waar je niet in geschoold bent en geen kennis van zaken hebt.
Vroeger was het heel normaal dat de schilder kleuradviseur was. Vaak liet de klant de kleurkeus helemaal over aan de schilder. Dat veranderde; de klant mocht uit een kleurwaaier de keuze maken. De schilder zorgde voor het vakkundig opbrengen van verf, de keuze van de kleur was geheel aan de klant. Er kwam een nieuw gilde bij: kleuradviseurs en ook architecten gingen zich intensiever met kleur bemoeien.
Neem Gerrit Rietveld, de meubelmaker die zich tot architect ontwikkelde, was de plastische kunstenaar die de kleuren toegepast in de ruimte, gestalte gaf. Rietveld heeft zijn gedachten niet vaak aan het papier toevertrouwd.
Toch zijn er wel wat uitspraken op kleurgebied van hem te vinden.
Overigens kom ik tot de stelling dat kleur het meest vergankelijke aan architecteur is.
Dat er kennis nodig is inzake de rol van de kleur in de architectuur is evident, dat geldt voor ieder vakgebied waar ondeskundigen een oordeel vellen over iets waar men van denkt dat zij de nodige expertise in huis hebben.
Hoe vaak keuren welstandscommissies iets goed of af, ook in dit geval kan men zich dat afvragen.